Wensdenken
'Alsof we in een bubbel leven'
Nadat de plannen eerder waren aangekondigd in het klimaatakkoord was het nieuws over extra subsidie op elektrische auto’s voor particuliere kopers geen enorme verrassing. De altijd zeer goed geïnformeerde politieke redactie van RTL Nieuws wist te melden dat er een subsidie van € 4.000 voor kopers van een nieuwe EV in de lucht hangt, voor auto’s tot € 45.000.
Particuliere kopers van een gebruikte EV kunnen rekenen op € 2.000. Dit zou door milieuminister Van Veldhoven zijn gecommuniceerd richting milieuclubs. De autosector heeft in een eerste reactie laten weten dat de genoemde bedragen voorbarig zijn en dat de gesprekken over dit onderwerp nog niet zijn afgerond. Nog los van de genoemde bedragen (die bovenop de bpm-vrijstelling voor EV’s komen, wat feitelijk al een forse aankoopsubsidie is) is het evengoed een voorstel dat hoofdschuddend moet worden bekeken. Alle lessen van de afgelopen jaren lijken vergeten en de wens om Nederland zo snel mogelijk aan een volledig elektrisch wagenpark te helpen, overheerst alle rationele beslissingen. En je zou hopen dat het falen rond de Outlander PHEV mensen wel zou hebben wakker geschud. Vooral de aangekondigde subsidie voor gebruikte EV’s zorgt bij mij voor opgetrokken wenkbrauwen. Subsidie op nieuwe auto’s is al behoorlijk marktverstorend, maar op gebruikte auto’s ...
O hemel, alsof we in een bubbel leven met vaste prijzen voor occasions. Als nu érgens vraag en aanbod de prijs bepalen is het daar wel. Op dit moment zijn elektrische auto’s al behoorlijk waardevast, met de Tesla Model S als restwaardekampioen, al begint dat eindelijk iets te normaliseren. Dat komt niet alleen doordat er in Nederland veel mensen met beperktere middelen staan te springen om een Tesla te rijden, maar ook doordat in de landen om ons heen genoeg vraag is naar auto’s met stekker. Of zelfs alleen naar auto’s met accu’s. Weet je nog al die Honda’s Civic Hybrid die in Nederland zijn geleverd? En daarna de plug-in Opels Ampera? Allemaal met lage bijtelling. En hoeveel van die auto’s zien we nog op de weg? Dat valt tegen. Ze zijn verdwenen naar andere landen waar veel vraag is naar dit soort modellen. Wellicht vanwege ondersteuning ter plekke, wellicht omdat taxichauffeurs in andere Europese steden de lage brandstofkosten wel zien zitten, wie zal het zeggen. De vraag is groot. Hetzelfde geldt voor elektrische auto’s. Nederland is voor het buitenland een dankbaar land om in te shoppen, want geholpen door enorme fiscale ondersteuning zetten wij dit soort auto’s in groten getale op de weg. Dat zorgt voor hoge tweedehandsprijzen. Wat denkt de overheid dat er met die prijzen gebeurt als particulieren € 2.000 extra krijgen. Blijven ze gelijk? Of stijgt de prijs doordat er nóg meer vraag is naar gebruikte EV’s? De autohandelaren zullen het toejuichen, die lopen binnen.
Dan het papierwerk: uiteraard moeten er regels komen voor hoe vaak dit opgaat per auto, anders kun je om de week je auto verkopen en weer inruilen en steeds de subsidie opstrijken. Of je krijgt auto’s met verschillende statussen: een die wel subsidie heeft gehad, een andere nog niet, deze twee jaar geleden, die vorige week. Dan krijg je de vraag wat te doen bij import en export, want van Europa moet er wel een open markt zijn. Wat een administratieve verschrikking wordt dat.
Ondertussen moeten autofabrikanten CO2-targets halen waardoor het nodig is meer EV’s te verkopen. Anders volgen er boetes. Minister Wiebes zei (toen nog als staatssecretaris van Financiën) tegen mij in 2016 al in een inmiddels vaak aangehaald interview: “Het is dus niet nodig om de auto’s met belastingen goedkoper te maken: de fabrikanten zullen zelf met prijsbeleid moeten komen om die CO2-targets te halen (om boetes te vermijden - RK).” Zal hij op zijn kantoor op het ministerie van EZ zijn hoofd schudden omdat dezelfde fout nu opnieuw wordt gemaakt? Soms voorspel je met geschiedenis de toekomst. O, en nogmaals, afgelopen jaar zijn er 61.000 nieuwe EV’s verkocht. Dat is 118 procent meer dan vorig jaar. De groei is al enorm. Maar het is voor onze bestuurders nooit genoeg. Alle lessen overboord en subsidie schuiven maar.

Roy Kleijwegt
Autojournalist
Roy Kleijwegt (1981) heeft Journalistiek gestudeerd en liep in 2004 bij AutoWeek stage. Hij werkte daarna een aantal jaar bij het vakblad Automotive maar keerde hij in 2008 terug bij AutoWeek als testredacteur en politiek expert. Hij houdt van supercars en lichte sportwagens, van moderne auto's met coole gadgets en de mensen achter bijzondere automerken. Waar velen de opkomst van EV’s zien als een ramp, vindt Roy de transitie bijzonder interessant. Evengoed zijn zijn favoriete auto’s hoogtoerig en atmosferisch: hij moest een traan laten tijden het testen van een Ferrari 812 Superfast. Roy heeft weinig met klassiekers, hoewel de liefde voor youngtimers groeit nu hij ouder wordt. Hij reed in zijn vrije tijd op z'n Kosmic Rotax kart maar die is door tijdgebrek verkocht. In zijn vrije tijd geniet hij van sporten, poker en zijn gezin. Roy heeft veel interesse in BPM-wetgeving en andere politieke zaken en probeert op dat vlak de mopperende Nederlander uit te leggen hoe dingen werken. Voor zijn eigen deur staat een Tesla Model 3.