Weblog Joas - Nur Links
Er schijnt een Duits grapje te zijn over waar NL voor staat op onze kentekens: 'Nur Links'. Er lijkt echter geen volk zo allergisch voor de rechter rijstrook als de Duitsers.
Ik hoor het mijn vader nog zo zeggen, toen ik als jong ventje op de achterbank zat: "Duitsers rijden goed. Ze houden zich soms wat te braaf aan de maximumsnelheid en gaan vol in de ankers als die omlaag gaat, maar verder snappen ze het wel." Dat was jarenlang ook mijn ervaring. Op het gevaar af dat ik generaliserend klink: Duitsers vond ik zeer goed rijden, Belgen waren echter onvoorspelbaar en Fransen deden daar zo mogelijk nog een schepje bovenop. De afgelopen jaren zijn de Duitsers alleen een beetje van hun voetstuk gevallen.
Waar ik het hoorde, zou ik niet meer weten, maar ik moest er smakelijk om lachen: kennelijk is een Duits grapje dat NL staat voor 'Nur Links', omdat Nederlanders alsmaar onnodig links zouden rijden. Ik lachte omdat ik dat beeld wel enigszins herken, maar tegelijk ook omdat de Duitsers juist bij uitstek niet dat grapje mogen maken. Het is namelijk net alsof sinds een jaar of vijf steeds meer Duitsers levensbedreigend allergisch zijn geworden voor de rechter rijstrook. Schotel ze in Nederland al helemaal geen spitsstrook voor aan de rechterkant, want daar heeft denk ik nog nooit een Duitser op gereden.
Natuurlijk zijn er ook genoeg Nederlanders die te lang de rechter rijstrook negeren terwijl daar gewoon ruimte is, maar veel Duitsers rijden zelfs op een vrijwel lege snelweg ook gewoon doodleuk in het midden. Het lijkt alsof ze keep your lane hebben geadopteerd. Dat is echter zeker formeel gezien niet zo, want ook in Duitsland kun je gewoon een boete krijgen als je onvoldoende rechts houdt. Er komt nog een extra irritatie bij: de meeste Duitsers houden zich nog altijd wél sehr pünktlich aan de maximumsnelheid en knellen daardoor met hun onnodig in het midden of links rijden de doorstroming nogal eens flink af.
Natuurlijk is dit alles puur een persoonlijke ervaring en op geen enkele wijze wetenschappelijk onderbouwd. Deze zomer op doorreis naar Oostenrijk nam het echter nieuwe vormen aan wat ik allemaal zag. Zo vaak was ik er in Duitsland nog niet eerder mee geconfronteerd. Ook hier in Nederland heeft menig Duitse vakantieganger me de afgelopen tijd in negatieve zin weten te verbazen. Ik ben heel benieuwd of mensen zich in dit beeld herkennen.
Joas van Wingerden
Columnist/schrijver
Als vijfjarig ventje stond Joas zich al samen met zijn vader te vergapen aan moderne en vooral klassieke auto's op de beursvloer van de Rai in Amsterdam. Toen zijn ouders vervolgens ook nog een puntgave Citroën DS gingen rijden, was de liefde voor auto's voor altijd in zijn ziel geëtst. Hij moest en zou er later iets mee gaan doen. Aanvankelijk was het idee om automonteur te worden, maar dat plan verwaterde in de loop der jaren. Tijdens zijn Journalistiekopleiding begon het toch weer te borrelen en kwam hij als stagiair voor het eerst terecht bij AutoWeek. Inmiddels zijn we alweer aardig wat jaren verder en is het toch gelukt om de passie voor auto's te combineren met een vaste baan. De droom om ooit zelf ook een DS te rijden is alleen nog niet vervuld, al staat er in de vorm van een Peugeot 205 wel een oude Fransman voor de deur.
