Weblog Joas - Nee, niet de Fiesta!
Ford trekt na ruim 46 jaar de stekker uit de Fiesta en dat is nogal wat. Een vaste waarde binnen het Ford-gamma is straks niet meer. Een verstandige zet? Ik denk van niet. We verliezen in elk geval een auto die bijna alles in zich had. Zonde.
De Ford Fiesta houdt het volgend jaar voor gezien en mist net met een paar jaar zijn 50e verjaardag. Dat jubileum had een prachtige fiesta kunnen worden die de Fiesta in mijn ogen absoluut verdiende, want we mogen echt wel van een icoon uit de auto-industrie spreken. Een auto die ontstond in de tijd dat de compacte hatchback (volledig terecht) als een soort ei van Columbus de Europese automarkt begon te veroveren, maar die ook lang na die tijd het succes vast wist te houden. Ford wist in de loop der generaties de grip op het segment vast te houden met de Fiesta, waardoor de Fiesta uitgroeide tot een verkoopsucces waar Henry Ford trots op zou zijn geweest.
Is de Fiesta voor Ford de Model T van de moderne tijd geworden? In zekere zin wel. Kijk alleen maar eens naar de verkoopaantallen (ruim 16 miljoen). Je komt in vrijwel elke uithoek wel een Fiesta tegen, ze zijn altijd betaalbaar geweest - zeker als occasion - en ze boden vooral praktisch vervoer voor de nuchtere consument. Een 'verstandige' auto, daar zijn veel mensen dol op. De Fiesta was en is naar mijn mening bijna alles wat je nodig hebt in een auto. De meeste Fiesta's waren betrouwbaar, ruim genoeg voor het formaat, zagen er - behalve de vijfde, naar mijn mening - voor hun tijd vlot uit en reden goed. Vooral dat laatste is nogal een pluspunt van de Fiesta. Als je een compacte hatchback zou willen laten staan omdat je het te 'iel' aan vindt voelen, rijd dan eens met een moderne Fiesta. Wie de ruimte van een compacte middenklasser niet per se nodig heeft, heeft aan een Fiesta al snel meer dan voldoende auto. Wil je dan ook nog sportief rijgedrag en laat je portemonnee het toe, dan kun je voor een ST gaan.
What's not to like? Nou, echt spannend is een Fiesta (op de ST na dan) niet te noemen en je rijdt waarschijnlijk dezelfde auto als je neef, overbuurvrouw en een van je vrienden. Voor mij is dat reden genoeg om er geen te kopen, al had ik het zo gedaan als ik een auto vooral als een nuttig gebruiksvoorwerp zag. Juist vanwege dat laatste snap ik ontzettend goed waarom zoveel mensen wel op een Fiesta uitkomen. Net als bij de Polo, overigens, al mist die wat mij betreft net dat randje vrolijkheid ten opzichte van de Fiesta. De Fiesta is een buitengewoon nuchtere keuze zonder teveel poespas. Er hangt om die reden dan ook geen poster boven mijn bed van een Fiesta en dat zal ook nooit gebeuren, maar ik ga 'm juist daarom toch missen.
In een tijd waarin de ene na de andere beresterke SUV met glimmertjes van voren tot achteren wordt gepresenteerd, was de Fiesta een heerlijk rustpunt. Een vaste waarde. Een trouwe vriend die 'zo lekker zichzelf is gebleven'. Hij geeft het stokje waarschijnlijk over aan, hoe kan het ook anders, een elektrische cross-over. Een auto die alleen vanwege zijn opgeblazen koets al meer pretenties heeft dan de Fiesta, vanwege zijn elektrische aandrijflijn ongetwijfeld prijziger wordt en voorlopig nog ver verwijderd zal zijn van de gemiddelde sterveling die op zoek is naar een betaalbaar tweedehandsje. Zonde. Zo zonde.
Tenslotte; hoewel ik Ford het dus wel een beetje kwalijk neem dat het de Fiesta schrapt, is wat mij betreft onderstaand 'afscheid' wel mooi gedaan:
Video
Helaas kunnen wij deze video niet weergeven, omdat je niet akkoord bent gegaan met de
cookie voorwaarden.
Onze video speler heeft rechten nodig voor de "Social Media".
Wijzig je cookie instellingen

Joas van Wingerden
Columnist/schrijver
Als vijfjarig ventje stond Joas zich al samen met zijn vader te vergapen aan moderne en vooral klassieke auto's op de beursvloer van de Rai in Amsterdam. Toen zijn ouders vervolgens ook nog een puntgave Citroën DS gingen rijden, was de liefde voor auto's voor altijd in zijn ziel geëtst. Hij moest en zou er later iets mee gaan doen. Aanvankelijk was het idee om automonteur te worden, maar dat plan verwaterde in de loop der jaren. Tijdens zijn Journalistiekopleiding begon het toch weer te borrelen en kwam hij als stagiair voor het eerst terecht bij AutoWeek. Inmiddels zijn we alweer aardig wat jaren verder en is het toch gelukt om de passie voor auto's te combineren met een vaste baan. De droom om ooit zelf ook een DS te rijden is alleen nog niet vervuld, al staat er in de vorm van een Peugeot 205 wel een oude Fransman voor de deur.