Weblog Bas - Verkeersobstakels

Drempels verkeersdrempels snelheidsremmers

Op een mooie, lommerrijke laan vlakbij mijn huis is een nieuw verkeersbelemmerend element aangebracht. Het is zo’n ronde bult naar de laatste treitermode, een steenpuist op het wegdek. Als de verkeersdrempel harde terreur is, dan is dit milde. In de auto voel je er vrij weinig van. Je gaat er ook niet langzamer van rijden, want zeker in het donker is hij niet te zien. Je denkt: aha, een bult, weer een zak gemeenschapsgeld in rook op.

Het is, kortom, de zoveelste zinloze toevoeging aan het pakket auto-intimiderende maatregelen waarmee het land rijk is gezegend: verkeersdrempels, wegversmallingen, betonblokken, varkensruggen, kruispuntplateaus en verkeerseilanden. Hoewel ik eraan gewend ben, blijf ik ze verfoeien. Tegenover mijn huis zit in de weg naar het parkeerterrein waar ik EV’s oplaad zo’n gemene korte stuiterbalk die altijd harder aankomt dan je denkt. In theorie een probaat middel tegen hooligans, vooral op drukke zomerdagen als daar veel fiets- en voetgangersverkeer is, in de praktijk een kansloos wapen tegen wegmisbruikers. Die gaan er keurig met vijf kilometer per uur overheen en zetten het op het parkeerterrein, een van de grootste van Groningen, vervolgens lekker op een driften. ’s Zomers komen blije petjes daar massaal hun nieuwe puber-tweedehandsjes testen en stiekem geniet ik ondanks de geluidsoverlast met ze mee. Nooit heb ik zo van burgerlijke ongehoorzaamheid gehouden als in deze brave, aangeharkte tijden, waarin elke overheidswebsite stikt in zijn eigen voorbeeldigheid.

Terug naar mijn wijk. Je zou terecht kunnen zeggen: als zo’n steenpuist op jaarbasis één mensenleven scheelt, is het de investering waard geweest. Maar ik betrap buurtgenoten nooit op het gedrag dat overheden met hun spreekwoordelijke achterdocht burgers in de schoenen schuiven. Niemand rijdt hier hard, stel ik dagelijks als voetganger of fietser vast. Dat kan namelijk niet. De bult zit in een doodlopende weg voor uitsluitend bestemmingsverkeer en fietsers op doortocht van en naar de stad. Hij is smal en de risico’s van scheuren zijn te groot. Met opritten aan beide kanten kan het slachtoffer je buurvrouw zijn, dus de sociale controle is veel effectiever dan verkeersdrempels. De grootste piraten hier zijn wielrenners met gemiddelde snelheden waar automobilisten bleek van wegtrekken, en zelfs zij zijn graag bereid een meter op te schuiven om je langs te laten.

Nu heeft Amsterdam in grote delen van de stad de maximumsnelheid verlaagd van 50 naar 30. Amsterdammers hoeven daar niet wakker van te liggen, die pakken toch de fiets en het ov. Voor de tot Mokum veroordeelde automobilist zal de overgang niet groot zijn, die stond onderweg toch al een groot deel van zijn reistijd stil. Kijk maar naar de gemiddelde snelheid van je auto op de boordcomputer, vooral als je die nooit hebt gereset. Die zit al dichter bij de vijftig dan bij de honderd. Dan ga je echt niet dood van twintig kilometer minder hier en daar, vooral omdat naar mijn indruk de gemiddelde snelheden in de binnenstad al ruim onder het oude maximum zaten. Dat weet ik sinds een testrit met de Opel Rocks-e, dat elektrische 45 km-autootje. Vooraf vroeg ik me af of zoiets langzaams in de stad geen veiligheidsrisico zou zijn. Tot mijn verbazing haalde ik de topsnelheid vrijwel nergens. Achteraf denk je dan: aha, dus iedereen reed in de praktijk al rond de 30. Dat is geen wilde gok, dat heb ik in de praktijk kunnen vaststellen.

Natuurlijk creëerde Amsterdam een speciale informatiepagina waarop de burger op dat onuitstaanbaar familiaire schoolmeesterstoontje wordt onderwezen over de zegeningen van de nieuwe regels. De stad verwacht 20 tot 30 procent minder ongelukken, hogere overlevingskansen voor voetgangers, beter anticiperende bestuurders en een halvering van het verkeerslawaai. “Een andere maximumsnelheid is best even wennen”, klinkt het walgelijk begrijpend, maar: "Door met elkaar wat langzamer te rijden, zorgen we ervoor dat iedereen zich veilig en onbezorgd kan verplaatsen in onze stad."

Zeer benieuwd hoe dit uitpakt. Volgens Amsterdam is in Brussel sinds de invoering van een 30 km-limiet in 2021 de reistijd niet toegenomen. Het verbaast me niets. Denkend aan mijn eigen ervaringen met de Rocks-e zou het heel goed kunnen zijn dat zo’n maatregel net als die achterlijke bult hier om de hoek lood om oud ijzer is. Je zou een speciaal ambtelijk team willen aanstellen om verspilling van publieke middelen te onderzoeken. Laat vervolgens een begenadigd auteur het eindrapport schrijven en je hebt een bestseller.

Lezersreacties (57)

Reageren

Maak melding van misbruik

Let op! Deze functie is niet bedoeld om zelf een commentaar toe te voegen. Optioneel kun je er een opmerking bij plaatsen.

Er is iets mis gegaan. Probeer het later nog eens of e-mail ons.