Weblog Bas - Tikkie terug, jongens

Want iedereen weet inmiddels wat er met de actieradius van je EV gebeurt wanneer je structureel harder dan 100 rijdt. Je verbruik knalt omhoog. Als het dan ook nog eens stevig waait en de temperaturen naar winterse niveaus dalen, kunnen de efficiëncyverliezen dramatisch oplopen. Kan ik als ervaringsdeskundige over meepraten. De 320 kilometer die ik onder gunstige omstandigheden ’s zomers uit mijn BMW i3 pers, zijn er bij bar winterweer al eens 190 geworden.

Conclusie: hou je een beetje in, als rust en reisgemak je lief zijn.

Nee, wij gaan 36 keer 130 rijden en kijken wat er overblijft. Rara, niet veel, behalve bij auto’s met heel grote accu’s en extreem lage Cw-waarden. Uiteraard komt de Mercedes EQS het verst in deze test. Hij haalt zijn 482 kilometer dankzij een luchtweerstandscoëfficiënt van ongeveer 0,20 en de grootste batterij op de markt. Laat dit een les zijn, fabrikanten. Maak geen SUV's, maak strijkplanken.

Ik scroll de uitslagen door. Stekkerhatende petrolheads zullen smullen. Het is heel erg; 140 kilometer voor de Mazda MX-30, 227 voor de Volvo XC40 Recharge, 258 kilometer voor de berucht inefficiënte tweemotorige Polestar 2 Long Range. Alleen: we wisten het al. En je kunt het voorkomen. In een elektrische auto moet je je aanpassen. Een stapje terug doen is een maatschappelijk taboe. Vooruitgang, vinden we, hoort ons te dienen, niet andersom. Dat gaat meestal op. In dit geval zullen we een handje moeten helpen. Zou je voor het milieu en voor je eigen portefeuille moeten willen. Met energie, ook groene, spring je uit principe zuinig om. Dat hoeft echt geen lijdensweg te worden. Gewoon de snelheid kiezen die een draaglijk compromis biedt tussen efficiency en vlotte voortgang. De Nederlandse overheid reikt je vriendelijk dwingend de helpende hand met de maximumsnelheid. Die houd ik voor mijn eigen verbruikstests dan ook keurig aan. En al weet ik dat je een vlak land als Nederland niet één op één met heuvelachtig Duitsland mag vergelijken, de verschillen tussen de Autobild-cijfers en de mijn eigen ervaringen zijn soms wel onthutsend groot. Met de Mercedes EQE kwam ik 500 kilometer ver, niet 423, en ik gok dat het er 550 hadden kunnen zijn. De Model 3 haalt met mij erin altijd 500, niet 363. De Model Y Long Range, in de Duitse test goed voor 304 kilometer, is een spectaculair zuinige auto; ik noteerde verbruiksgemiddelden van 13 kWh op 100 kilometer. Met de Hyundai Kona Electric kwam ik 100 kilometer verder dan de 336 kilometer die de Duitse testrijder eruit perste. Ook in de winter moet je echt je best doen om de Kona-range onder de 400-grens te laten duiken. De Audi Q4 e-tron deed het hier nota bene in de winter stukken beter dan in Duitsland; ik kwam er hier 400 kilometer ver mee, de collega’s daar 326.

Nogmaals; logisch. Zij reden 130, ik 100-110. Maar dan ligt de conclusie toch voor de hand? Tikkie terug, jongens. Zijn de Duitsers zelf al mee begonnen. De snelheidsgemiddelden liggen er, merkte ik afgelopen juli, al veel lager dan ik van dit rappe volk gewend ben. Maar ga ze niet de indruk geven dat ze de helft van de geteste stekkerauto’s bij voorbaat kunnen afschrijven. Als je sceptici van overstappen naar elektrisch wilt weerhouden; doe het zo. Nergens voor nodig. Al geef ik toe dat ik die rit met de Volvo 850 twee zondagen geleden wel een tikje bevrijdend vond. Tweehonderd kilometer heen, tweehonderd terug, de station tot de laatste stoel bezet, dramatisch weer – maar glorieus in één keer, zonder tanken. En wat GROMDE hij toch godvergeten lekker.