Wachten op het CJIB (2)

15 maart 2010 om 11:59

Onlangs ben ik in een wonderlijke situatie terechtgekomen: voor de verandering krijg ik eens geld van het CJIB in plaats van andersom. Maar dat gaat niet zo gemakkelijk. Wat er aan vooraf ging, lees je hier.

Het is ons nationale incassobureau dus gelukt om iemand onterecht een deurwaarder op zijn dak te sturen en de brief met het verweer daarover kwijt te raken. De Ombudsman was er voor nodig om de mensen in Leeuwarden weer in beweging te krijgen. Plechtig beloofden ze in januari dat ik binnen een maand mijn geld terug zou krijgen. En je raadt 't al: ik wacht nog steeds. Een nieuwe brief waarin ik bezwaar maak tegen deze gang van zaken, is tot nu toe ook nog onbeantwoord. Zal wel weer 'in het ongerede zijn geraakt'.

Het is de mensen in Leeuwarden namelijk gelukt om mijn geld op een verkeerde rekening te storten. Die is van iemand die weliswaar op mijn adres staat ingeschreven, maar aan die bankrekening is op geen enkele manier mijn naam verbonden. Wonderlijk dus, dat het CJIB het voor elkaar krijgt om geld dat voor mij is bestemd daar te storten. Volgens de mevrouw die met de zaak is belast, heb ik toch echt ooit een mailtje gestuurd waarin ik dat rekeningnummer heb opgegeven. En dat terwijl er nooit enig mailcontact is geweest. Wat de mevrouw beweert is dus - hoe zeg je dat netjes - niet helemaal conform de waarheid.

De reactie van het CJIB op deze nieuwe blunder, is dat ik zelf maar even moet vragen of mijn huisgenoot het geld naar mij wil overstorten. En dat doe ik dus niet. In de eerste plaats omdat ik mij niet graag met geldzaken van een ander bemoei, maar vooral omdat ik vind dat het CJIB zijn eigen zaakjes goed moet regelen. Een firma die het lukt om volledig geautomatiseerd een rekening te sturen naar iemand die waar dan ook in het land een paar kilometer per uur te hard rijdt, moet toch ook in staat zijn om een situatie als deze af te handelen?

Ik ben benieuwd of ik ooit nog iets hoor van het CJIB over deze zaak. Inmiddels heb ik ook even geïnformeerd bij het Juridisch Loket over wat mijn kansen zijn. In hun aanpak heb ik echter niet zo veel vertrouwen. Zij geven aan dat het bij het CJIB zo goed als onmogelijk is om langs de telefonisten te komen. Dan ben ik al een stuk verder: ik heb de doorkies van degene die mijn zaak behandelt. Ik ga binnenkort dus maar weer eens mijn licht opsteken bij de Ombudsman. Benieuwen wat die er van zeggen.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

46 Bekijk reacties