Waarom heel Europa een 3-serie wil

Simpel: het format is uniek, zoals een Golf en S-klasse het zijn. Hij behoort tot de elite die symbool werd voor een klasse. Tegen die status is voor vrij veel steeds betere sportsedans blijkbaar niet op te boksen. Het is natuurlijk niet alleen imago. Een 3 biedt de gouden combinatie van aanbevelenswaardige eigenschappen die sociaal net door de beugel kunnen. Als occasions zijn Drietjes redelijk betaalbaar. De blokken die we willen klinken prachtig en ze sturen machtig. Het allermooiste is: je loopt er niet mee te kijk, want de maten en de presentatie van een ongeschonden tweedehandsje zijn beschaafd.

Daarom blijft die auto voor liefhebbers de obvious choice op het snijpunt van representatie, genot en prestige. Ook ik, eeuwige funshopper, merk dat hij nooit helemaal uit mijn gedachten is. Hoewel hier meestal iets anders voor de deur staat, is de kans groot dat er een 3 uitrolt als je me naar mijn optimale auto vraagt. Hij is de vrouw waar bij de mannenborrel iedereen het over eens is.

Natuurlijk wil ik wel een zescilinder. Voor mij wordt het een 325i E30 of een handgeschakelde 330i E46. Voor de E90 en F30 zijn de gevoelens minder krachtig. De stijl spreekt me minder aan en ik vind ze te groot geworden; het geheim van een 3 was compactheid. De velgen zijn me vaak te vet. Ik wil hem Duits decent; een zekere ingetogenheid verhoogt zijn aantrekkingskracht. Mijn onvergetelijke phoenixgelbe M3 liep teveel in het oog. Een echte 3 is een net pak met dynamiet in de binnenzakken; een snelle, relatief onopvallende toerwagen met de zakelijke neutraliteit van een Golf. In die gedaante blijft hij de sterkste formule binnen het BMW-gamma. De bereikbare droom met alle genen van het merk, al moet hij voor zijn grootste doelgroep blijkbaar wel eerst even een paar jaar netjes afschrijven. Hoe roerend dat wij petrolheads aller landen het zo eens zijn.