Vloeibaar goud

Steeg de beurs maar net zo hard als de brandstofprijzen. Bestaande records staan op omvallen. De ruwe olieprijzen, mijnheer. In het dorp tankte ik bij het goedkoopste adres in de buurt afgelopen week Euro 95 voor 1,50 de liter. Niet bij Tamoil, gewoon bij de Esso. Vinden we dezer dagen al een spotprijs. Het is al tien cent meer dan een maand geleden, maar niks vergeleken bij de hoofdprijs die ik langs de snelweg bij grootgrutter Shell mocht aftikken: 1,63. Had ik daar met de Benz gestaan en super moeten tanken, dan was de literprijs opgelopen tot bijna 1,70. Vloeibaar goud. Voor diesel rekenen ze hier en daar al haast benzineprijzen: 1,35.

Wat een bedragen, en wat een verschillen. Hoe kan dat nou? Omdat het mag. Maar ik blijf het idioot vinden, die extreme tarieffluctuaties in één land. De staat mag de grootste dief zijn, uiteindelijk moet het betekenen  dat nogal wat partijen overvragen. Het begint op plundering te lijken, en het verbaast me steeds meer dat in Nederland geen benzine-opstand uitbreekt. Leeglopen met de rug tegen de muur – het is realiteit geworden. Wie dat rechtse borrelpraat noemt heeft het slecht begrepen.