Verklikkers

Kijk, hier houd ik dus niet van. De politie IJsselland gaat de burger inschakelen om criminelen te betrappen op oneigenlijk bezit van auto's, scooters en onroerend goed. Wie denkt dat de buurman zijn Porsche niet eerlijk heeft verdiend, kan de politie tippen. "Bijna iedereen", zegt een politiewoordvoerder in De Telegraaf, "kent in zijn of haar omgeving wel mensen die in een auto rondrijden die ze onmogelijk kunnen betalen. Dat soort vermoedens willen we hebben."
Er zijn een paar redenen om dit een griezelige ontwikkeling te vinden. In de eerste plaats omdat de klikmogelijkheid per definitie de verkeerden aantrekt. Mensen zijn mensen; er zit er uit rancune altijd wel een op de uitkijk. Die kon vroeger bij de Stasi of de NSB. Nu belt hij de politie IJsselland. Hoe komt buur aan zijn 911? Laat-ie dat maar eens uitleggen.
Ten tweede; die dikke, in nieuwstaat verkerende BMW op de belendende oprit kan een zes jaar oude auto zijn met twee ton op de teller, gekocht voor minder dan de nieuwprijs van een Golf. Of de gemiddelde NSB'er het verschil ziet – ik betwijfel het.
Ten derde: uitgavenspatronen verschillen. Hij bestaat, de doodfatsoenlijke jongen in een simpel rijtjeshuis die van een mager salaris tien jaar voor een M3 heeft gespaard. Eerlijk verdiend. Maar misschien heeft zo'n knaap een kale kop en de verkeerde tatoeage op zijn bovenarm, en krijgt hij huisbezoek omdat zijn straat het niet vertrouwde.
Voor mijn deur staat al een paar dagen een Mercedes S-klasse van meer dan anderhalve ton. Niet ondenkbaar dat de blinkende tank een rancuneuze dorpsgenoot die nooit Autoweek leest, nooit een boekhandel bezoekt en nooit tv kijkt op verkeerde gedachten brengt. Die vent zit de hele dag thuis, oom agent. Hoe komt-ie aan die auto?
Het worden barre tijden voor autojournalisten in de regio Zwolle.