Uitverkoop

Een nieuwsbericht in de Volkskrant bevestigt wat we allang wisten: de autohandel houdt opheffingsuitverkoop. Nieuw of gebruikt, de klant is koning. Duizenden en nog eens duizenden voordeel wachten de crisisshopper. Als zelfs Porsche occasionweekends houdt weet je hoe laat het is.

Het is goed nieuws voor de privérijder die niet inruilt, die zijn centen niet heeft weggezet bij Icesave, die zijn baan mag houden en zijn geld nog durft te laten rollen. Het is om meer dan één reden zeer slecht nieuws voor de industrie. Volgens mijn zondagsrijdertheorie, die ik u hierbij voorleg, zijn de financiële klappen maar de helft van het verhaal. De andere helft is prestigeverlies. Ik voorspel dat de autofabrikanten die het halen, het in betere tijden zwaar te stellen zullen krijgen met de nasleep van een bizar crisisfenomeen: de definitieve meltdown van een statussymbool.

De inflatie van de topklasse is zo goed als totaal.

Op de puinhopen van de kladderedatsch is eersteklas tweedehands bijna te geef. De droomwagen bestaat niet meer. Dat dure auto's hard afschrijven weet iedereen. Wat je voor bijna niks aan Benzen, Jags en Caddy's koopt leert de kostelijke Autoweek-serie over exclusief rijden voor maximaal tien mille. Maar nooit eerder, is mijn indruk, kelderde hun waarde met zo'n rotgang.

Het zijn niet alleen de niet-courante types als de VW Phaeton, niet alleen de oude sloepen die de klappen krijgen. De Opel-man met Astra-plannen koopt nu voor hetzelfde geld een in nieuwstaat verkerende Audi A8 W12, het laatste type welteverstaan, met solar roof en koelkast achterin – leuk voor de kinderen en na hem de zondvloed. Voor minder dan dertig mille heb je als beoogde 308- of 407-rijder ook een bomvolle, vier jaar oude, dealeronderhouden BMW 530i met een kilometerstand van ruim onder de ton. Bij een Porsche-dealer staat een fully loaded Cayenne S uit 2004 met iets meer dan een ton op de teller, stuurwielverwarming en een jaar Porsche-garantie voor een vraagprijs van net onder de 45.000, en dan moet het onderhandelen nog beginnen. Niet niks, zegt u? Vergeet dan niet hoeveel Passats voor dat bedrag brand new over de toonbank zijn gegaan.

Veel van die auto's zullen blijven staan. Crisis is crisis. Maar crisisresistente autofielen gaan hun finest hours beleven. Met die vooroorlogse benzineprijzen van vandaag is een verbruik van 1 op 8 zolang het duurt geen thema. Niet meteen toeslaan, beste overlevers. Over een halfjaar zakt die Porsche onder de veertig. Zelfs als de euro 95 dan op 1,60 staat, heb je een deel van je benzine al bij voorbaat terugverdiend. Lach niet: dit is nu eenmaal zoals gekken rekenen.

Het gevolg: de gewone burger – of hij nu een, twee of drie keer modaal vangt – rijdt binnenkort voor middenklassegeld net zo gerieflijk als de grootverdieners die zijn wereld naar de filistijnen hielpen. Tussen de tien- en vijftigduizend euro kan de gelukzoeker zijn lol niet op. Het effect zal ontwrichtend zijn. De traditionele gezagsverhoudingen op de openbare weg liggen aan duigen. Hoe moet een statusbewuste BMW-rijder zich voelen als hij met zijn nieuwe 5-serie op de A4 zijn vorige 530 tegenkomt, even glanzend, snel en comfortabel als zijn verse? Met aan het stuur de blije koopjesjager die hij vier jaar lang heeft gesubsidieerd door keihard af te schrijven? Hij is net zo anoniem als iedereen, zal hij tandenknarsend constateren. En het wordt alleen maar erger. Nog even, en het ganse land rijdt Porsche en BMW. De blits maken? Vergeet het. Tot de olie op is en het doek valt zijn we allemaal gelijk en is, o ironie, een communistisch ideaal dankzij de vrije markt realiteit geworden. Dag topklasse! Het waren mooie tijden.