The great Scaglietti Swindle

Ferrari bestaat dus zestig jaar. Zoals Massa laatst weer indrukwekkend aantoonde, valt met die firma niet te spotten. Ik kan erover meepraten.
In oktober 2006 reist het PK-team af naar Maranello voor een reportage over Ferrari-testrijder Dario Benuzzi. Alleen insiders weten wie hij is, maar in kleine kring heeft hij een indrukwekkende reputatie. Voor zijn rondetijden op het Fiorano-testcircuit moet, naar ik verneem, zelfs Michael Schumacher alle zeilen bijzetten. Rob K. vereert hem als een god, en terecht.
Op het programma staan twee draaidagen. De eerste dag zullen Rob en ik voor de camera de souvenirindustrie van Maranello in kaart brengen. Daarna zal Rob, die goed Italiaans spreekt, aan boord van een 612 Scaglietti samen met zijn held Het Grote Benuzzi-item draaien. Als die klus geklaard is, zullen Rob en het camerateam nog wat sfeerbeelden van de auto maken. Hoef ik niet bij te zijn. Wat, hoera, betekent dat ik een dag vrij heb.
Die gebruik ik om per trein naar het nabijgelegen Bologna af te reizen, waar ik met volle teugen geniet van het schitterende herfstweer en een betoverende stad vol restaurants en  delicatessenzaken. Om vier uur 's middags pikt PK-producer Maarten Trijsburg me met de auto op. Terug in Maranello treffen we de collega's aan op het terras voor ons hotel.
'En', vraag ik Rob; 'genoten?'
Rob knikt vaag.
'Hoe was de Scaglietti?'
Rob fronst de wenkbrauwen. Ralph kijkt bedenkelijk. In het gezelschap valt een bange stilte.
'Ik vrees', zegt Ralph, 'dat hij niet helemaal ongeschonden is gebleven'.
Ik wenk Maarten, onze Speciale Verbindingsofficier Voor Pijnlijke Aangelegenheden, die buiten gehoorsbereik met de KRO-redactie staat te bellen. 'What's up?', vraagt hij, als hij heeft opgehangen.
Ik leg de kwestie uit. Maarten verbleekt.
'Misschien toch maar even met Paola bellen', fluistert Ralph. 'Ik vrees dat we een gevalletje verzekering hebben'. Paola is van de pr-afdeling van Ferrari, de schat die ons de dag daarvoor heeft rondgeleid door de fabriek.
Kordate Maarten komt meteen in actie. 'I heard there were some problems with the car', horen we hem de kwestie tactvol inleiden.
Dan kunnen Ralph en Rob hun lachen niet meer houden, en zie ik in dat Maarten wordt genept. Niets aan de hand met die Ferrari. Grapje.
Helaas: dan zijn aan de andere kant van de lijn al alle stoppen doorgeslagen. Op de fabriek slaat Paola, die in slagvaardigheid zelfs onze Maarten naar de kroon steekt, vlak voor sluitingstijd groot alarm. Alle verloven worden ingetrokken. Onze Scaglietti gaat op de brug voor een minutieuze inspectie. En natuurlijk vinden de Ferrarichirurgen, die het niet in de laatste plaats door hun oog voor detail al zestig jaar volhouden, twee ongerechtigheden. Een vlekje op de achterbank, een krasje bij een wielkast. Kunnen wij niks aan doen, maar het wekt geen verbazing dat Maartens opmerking aangaande 'problems with the car' onder deze omstandigheden klakkeloos wordt opgevat als een schuldbekentenis, vooral omdat die arme sul niet eens heeft kunnen uitleggen wat hij ermee bedoelde. 
Paola is razend.
Relativeren kunnen Italianen best, net als wij. Maar alleen in de trattoria. Niet onder werktijd. Weer wat geleerd.
De volgende ochtend staan de mannen van PK voor dag en dauw voor de fabriekspoort met de grootste bos uit de Italiaanse bloemistengeschiedenis. En moeten ze op hun tenen staan om hun excuses aanvaard te krijgen.
Nee, Ferrari laat niet met zich spotten. Evengoed gefeliciteerd jongens. Mocht ik ooit geld hebben, dan kom ik een 430 halen om het goed te maken.