Stopcontact

Op de puinhopen van Utopia klinkt een nasmeulend geruis van elektromotoren. Ik herinner me de verweerde Witkar uit het Provo-tijdperk in een Amsterdamse loods. Daar stond een tot lachwekkendheid verschraald symbool van een vooruitgangsgeloof zonder draagvlak. In het Saab Museum Overschild – fijne hangout trouwens - zag ik een even verdrietige elektrische Saab, een onhandelbare witte vrieskist voor de Zweedse posterijen, met een topsnelheid van 70 en een actieradius van niks al net zo'n doodgeboren kind. In schuren en musea moeten tientallen van die historische gedrochten staan, variërend van met naald en draad bijeengehouden one-offs tot strategische hoofdpijndossiers voor industrie en overheden.
Waarom spraken die bezemkarren altijd voor hun beurt? Waarom bleven ze komen? Misschien omdat, lang voor het heden van de stille tochten, vertoon van goede wil ook toen al betere papieren had dan competentie.
Natuurlijk, de mastodonten zijn prehistorie. Nu zijn we verder. Hoeveel verder is een interessante vraag. Op RTV Drenthe dient de volgende patiënt zich aan. Omdat Drenthe schoon en mooi moet blijven, hadden die goedzakken van boswachters te Schoonloo besloten dat ze aan hun eco-footprint gingen schaven. Met het beste been fier vooruit bestelden ze al een elektrische scooter en een elektro-Kangoo. Nu nog een elektro-4WD. Een Kangoo is geen Landcruiser en zonder diesel wordt het nooit wat op die onverharde paden. Op zoek naar het emissievrije alternatief vonden ze de druilerige buggy op de foto. Geen idee wat het is, wel wat het kan. Niks. Hoor in de radioreportage hoe dat afliep. Klimvaardigheid: nul. En dat in Nederland. In de hiërarchie van onbedwingbaarheid zijn de Drentse heuvels echt geen schaduw van de Col du Galibier. Nog een total loss in het theater van de goede bedoelingen. Maar de goodwill staat weer op de kaart, dat is de zaak.
De gedachten dwalen naar de vloed aan Leafs en Fluences die met solide rugdekking van Jan Kees namens de nieuwe tijd hun blijde boodschap exhiberen, naar actieradius gewogen hooguit goed voor flinke steenworpen die je in Nederland maar beter met de trein doet. Het verschil met vroeger: utopisme is nu handel. Neem je afstand, dan frappeert de absurditeit van het fenomeen dat auto's met zulke ernstige functionele beperkingen op de markt kunnen verschijnen. Waar is de Leaf over tien jaar? Nergens. Hij staat naast de buggy van de boswachters op de afvalberg van grote dromen.