Smiley

Een beetje begrip voor het werk aan de weg? In theorie: ja. Dat wegen onderhoud behoeven; ik begrijp het. Dat we strak asfalt willen – akkoord, we zijn België niet. Maar bespaar ons je pr, overheid. Doe chagrijnig effectief je werk en zwijg. Een bord met 'Dank voor uw begrip' na een halve dagmars stapvoets rijden; hoe durft het Rijk te veronderstellen, dat ik begrip heb? Wat een hoogmoed.

Het juiste bord op de juiste plaats – het blijkt een hele kunst.

'Sorry voor het ongemak' kan ik net verdragen. Maar nog liever heb ik helemaal geen borden. Donder toch op met je geslijm; dat is, als je na zo'n claustrofobisch stukje kruipsluis weer vrij baan hebt, de allesoverheersende gedachte. 

Op een opgebroken stuk A7 naar Den Helder beproeft de staat een nieuwe strategie: leuk doen. Met smiley's. Vijf bittere, tot smalspoor afgeknepen kilometers lang doet vader straat aan traumabegeleiding. Na 1 kilometer: sippe smiley, want de weg is nog lang. Aan het eind van de rit, als het leed bijna geleden is: Blije smiley. Na afloop: Sorry voor het ongemak.