Slapende schoonheid
In de allerachterste buurten van Amsterdam vind je nog een zone waarin je vrij kunt parkeren. Daar verzamelen zich de auto's die buiten gebruik zijn, wachten op restauratie of ergens in de buurt op de snelweg zijn gestrand. Daarnaast heb je de langparkeerders: vakantiegangers die verder gaan met een taxi of het ov naar Schiphol en een samenscholing van Omega stationwagens van de Oost-Europese gastarbeiders. Bij de meeste auto's die er staan, kun je het verhaal er achter meteen invullen.
Als ik naar de stad fiets, kom ik ze allemaal tegen. Er is er eentje die altijd mijn bijzondere aandacht trekt en waarbij ik het verhaal erachter niét kan bedenken. Dat is deze Cadillac STS-V. Hij staat al een eeuwigheid verwaarloosd langs de stoep. Het lijkt me niet het soort auto dat je zomaar laat verkommeren. Het is veruit de nieuwste auto van alle gebakkies uit de buurt en vertegenwoordigt (als je 'm weet te verkopen) nog een behoorlijke waarde. Bovendien is het een zeldzame verschijning: de enige andere keer dat ik een STS-V van dit type tegenkwam, liep ik door de showroom van Kroymans in Breukelen. Als ik zeg dat er vijf van in Nederland zijn geleverd, doe ik een heel optimistische schatting.
Waarom zou die auto er staan met zijn verlopen apk? Ligt de eigenaar al een tijd dood in zijn huis? Heeft de Cadillac hem laten staan en is de auto uit kwaaiigheid achtergelaten en kijkt hij er niet meer naar om? Viel de auto misschien helemaal niet meer in te ruilen en staat hij hier om te worden vergeten? Ik weet het niet, zeg het maar…

Nic De Boer
Autojournalist
Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.