Siegesbewusst

Kijk, dat is nou het verschil. Terwijl wij Johan Cruyff in De Telegraaf laten kniezen over de kwetsbaarheid van de Oranje-defensie en Bert van Marwijk nederig zijn favorietenstatus wegwuift, roepen de Duitsers al na één pot half om half de overwinning uit. Das wird unsere WM!, bluft Bild. Daarom maken Duitsers en niet wij een S-klasse, een 7-serie, een A8, een Panamera. Daarom zijn hun schnitzels sappiger, hun huizen groter en hun grappen slechter. Daarom hebben wij  het tobberige Bløf en zij het megalomane Rammstein. Daarom hadden zij tien jaar na De Nederlaag een Wirtschaftswunder en een Gullwing, terwijl de broers Van Doorne kalmpjes schaafden aan hun nederige Daffodil. Een Duitser staat niet met geknepen billen in het leven. Hij zegt hardop: ik ga de beste auto van de wereld bouwen. Hij weet wat wij vergeten: relativeren is opgeven. Ik weet nog goed dat ik op een persconferentie van Porsche over de nieuwe 911 Turbo de zeer Nederlandse vraag stelde waarom ze in een tijd van Baustellen en maximumsnelheden nog een auto met 500 pk op de markt dachten te  moeten brengen. Omdat we het kunnen, zeiden de Porsche-mannen, zonder een spier te vertrekken. Bij ons zou alleen Louis van Gaal zoiets over de lippen krijgen. Geen wonder dat de Duitsers hem hebben gekaapt. Het nadeel van grootspraak is dat je jezelf voor het blok zet, het voordeel dat er geen weg terug is. Ja, wir können.