Rundumsicht

Vijf sterren heeft de Euro NCAP-crashtest te vergeven. Met minder hoef je als fabrikant niet aan te komen, dan krijgt je woordvoerder bezorgd journaille aan de lijn. Mercedes-Benz (Citan) en Dacia (Lodgy) kunnen er over meepraten. Zozo, drie sterren maar, da's niet zo mooi, hoe zit dat nou? Zo zijn wij in het land van Consumentenbond en ANWB. Wij willen zekerheid.
Ik snap dat best. In Nederland vielen in 2012 650 verkeersdoden, waarvan er 232 in een auto zaten. Dat zijn 232 individuele tragedies. Tragisch ook dat niemand ze onthoudt. Waren ze allemaal tegelijk bij een vliegramp omgekomen, dan was het hele land in rouw gedompeld.
Met die cijfers in je achterhoofd ga je niet met de veiligheidsobsessie spotten. Dus ja; elke airbag is er een. Wat niettemin opvalt, is hoe eenzijdig fabrikanten en Euro NCAP veiligheid definiëren in termen van voorzieningen. Twintig jaar geleden vonden we twee airbags al een wonder, nu vinden we zes het minste. Mijn vijftien jaar oude Volvo - tank van een auto, vier airbags, merk met een veiligheidsprofiel van heb ik jou daar - zou in de crashtest anno nu volkomen door de mand vallen. De fijnmazigheid van de testprogramma's, door de jaren heen steeds verder aangescherpt, is voor auto's van een paar jaar oud al een onneembaar obstakel. Wij zijn van het geloof dat alle beetjes helpen.
Euro NCAP legt dan ook op alle slakken zout. Frontale botsingen, zijdelingse botsingen, bevestiging van kinderzitjes, whiplashrisico, voetgangersveiligheid, verkeersassistentiesystemen. Goed zo, voor die vijf sterren krijg je echt wat. Maar twee van de belangrijkste randvoorwaarden voor veilig rijden blijven buiten beeld. De man of vrouw achter het stuur. En daarmee ook hun uitzicht.
Dat is in veel vijfsterrenauto's schokkend slecht. Ze zijn zelden ontworpen op optimaal visueel contact met de buitenwereld. Mijn zorg geldt niet alleen de enorme dode hoeken, hoge taillelijnen en onoverzichtelijke konten, maar ook het vaak gebrekkige zicht aan de voorzijde door brede of ongelukkig geplaatste A-stijlen – en daar zijn geen dode hoek-sensoren voor. Het is de ironie voorbij; ik rijd in auto's die een essentieel aspect van de zintuiglijke waarneming blokkeren, maar waarin ik minder dan ooit hoef in te zitten over de mogelijk fatale consequenties. Rundumsicht, zoals Duitse autobladen dat zo mooi noemen, dreigt als cruciale veiligheidsfactor in het verdomhoekje te raken. Fabrikanten moeten zich bezinnen op dit thema; dit veiligheidsprobleem is een designprobleem. De specialisten van Euro NCAP kunnen intussen druk zetten door zicht in hun beoordelingssysteem te integreren. Daar zijn ze voor.