RIP

"Weet je zeker dat HIER nog mee door wilt gaan? Het zit echt overal." Automobiele toeverlaat Eric meldt zich via de GSM met de apk-score. En Eric schrikt als specialist in vierwielige bejaarden echt niet van wat gezellige jaren '70-bruine roest. Vijftien jaar lang was het na beurt en APK een nuchter "Hij is niet echt goed en niet echt slecht. En o ja, hij roest."

En vanwege dat laatste is mijn vuurrode Saab 96 er nu zo ernstig aan toe. 'Tuurlijk, blaasjes en gaatjes werden gefikst, bodemgaten gelast en je kunt een auto altijd restaureren. Maar het moet wel leuk blijven. En mede dankzij de oud-eigenaar die ooit de boel 'repareerde' met plakkaten scheepsteer, is het dat niet meer. Meer dan 35 jaar nadat hij Trolhattan verliet, is het einde daar. Gekke gewaarwording dat een auto die nog heerlijk rijdt, in feite 'op' is. Maar het verstand is onverbiddelijk bij de les; de Saab moet gaan.

Het voelt als het einde van een tijdperk.

Want twee uur na uitgifte van mijn rijbewijs draaide ik voor het eerst de contactsleutel om. En niet zo lang daarna vervoerde hij me over beijzelde landweggetjes vol slaperige linksrijders van en naar het Engelse Hethel; Lotus' thuisbasis en mijn stageadres. De hoge smalle 96 zorgde op de parkeerplaats voor een verfrissend contrast met de lage, breedgeschouderde Esprits en Elans. En voor gefronste wenkbrauwen bij de portier wanneer 'those Dutch students in that Swedish banger ' het terrein weer op kwamen getuft. Hij pendelde daarna ontelbare malen tussen studiestad en ouderlijke wasmachine, reed vele keren op en neer tussen eerste huis en eerste baan. Tot slot een rustige oude dag, als zondags alternatief voor moderner spul. En ja, Saab 96-rijden kende ook mindere ogenblikken. Vooral het moment waarop hij het op een vluchtstrookloos stuk snelweg begaf, met een achterbank vol collega's en veel commentaar (dank nog aan de anonieme held met LandCruiser die de Saab en mijn gehavende ego kordaat wegsleepte). Maar al met al zijn de herinneringen zoet. En dat moet zo blijven. Rust in peace.