Rat-race

700 pk, de 911 RS GT2. Zucht. Die bijna slaapverwekkende gewenning aan het abnormale. Vroeger lag ik ervan wakker, nu is het werk. Dit seizoen reed ik vijf bolides met 450, 500, 572, 610 en 612 pk. "Wat een zwaar beroep heb jij toch", knipoogt de standaardreaguurder op mijn facebookposts van die raketten. Ik weet wat men denkt: die ouwe gaat laagvliegend door het leven.

Hoe gênant mijn mede-fans teleur te moeten stellen: in vier van de vijf reed ik niet harder dan 140. Ik kon geen kant op met die helse krachten. Dit is Nederland in de postmoderne realiteit van foolproof supercars. Nog afgezien van de beperkte ruimte hebben elektronische hulpmiddelen de limieten zo ver opgerekt dat het steeds moeilijker wordt snelheden te halen waarbij je eigen rijvaardigheid een rol gaat spelen. Spannender wordt het er daardoor ook niet op. Walter Röhrl, die het weten kan, zei het al: meer dan 300 pk heb je niet nodig om plezier te hebben. Trek daar voor Nederland gerust nog 100 paarden af.

Maar mensen zien graag grote getallen. De pk-wedloop gaat dus nog wel even door. Elk nieuw model van Polo tot Ferrari krijgt er vermogen bij. De hot hatches schieten naar de 400, de hypercars over de 1000. De ratio in dit proces is steeds verder te zoeken. Techniek die met haar onbereikbare prestatiecurven uitsluitend kan floreren op de Nürburgring verwelkt in Brasschaat, Amstelveen en Dubai in de verwarmde garages. De petrolheads houden de adem in. Alleen de testrijders te Norg en Hoofddorp, die de kloof tussen Nordschleife-theorie en verkeerspraktijk aan den lijve ondervinden, beseffen in hun hart de nutteloosheid van de inspanning.

Een interessante uitzondering is Toyota, dat over de hele linie de vermogens licht tot drastisch terugschroeft. De Prius ging bij de laatste modelwisseling van 136 naar 122 pk, de aanstaande Lexus LS500h duikelt van 442 naar 359. In de praktijk merk je daar opvallend weinig van. De Japanners compenseren hun afscheid van de rat race effectief met verbeterde rijeigenschappen. De nieuwe Prius voelt met 14 pk minder sneller aan omdat hij substantieel beter stuurt dan de vorige. De hybrideversie van de nieuwe, geweldige Lexus LC500 – de LS krijgt dezelfde aandrijflijn - rijdt met 118 pk minder dan de V8 en de meesturende achterwielen van het Touring Pack nauwelijks minder opwindend. Voor mij een leerzame ervaring die eerder de Toyota GT86 in zijn Subaru-jasje bracht – 200 pk voldeed ruimschoots op de schaal van dit benauwde land.

Ik denk dat Akio Toyoda iets heeft ingezien.

Hoe bescheten het ook klinkt, mijn mooiste Hollandse auto-ervaring was de testweek met de tweeliter MX5, 160 pk. In een gladde bocht brak ik uit met iets van 60 kilometer per uur. Die uitglijder mocht ik van Mazda helemaal zelf oplossen. Wat een kick dat het lukte. Dát is autorijden. Ik ken auto's die er met vier keer dat vermogen en vierwielaandrijving zonder een kik doorheen waren gevlogen. Toch een lullig gevoel, je kapot vervelen in een supercar.

Ze worden schaars, machines die je uitdagen. Ik hoop dat de Alpine A110 zo'n auto wordt; 1080 kilo en 252 pk, dat belooft wat. Een Golf R heeft 48 paarden meer, maar nothing beats driveability. Ophouden jongens, het is mooi geweest.