Prachtige bergwegen (met gaten)

De Bombay Challenge, 2000 kilometer dwars door India in een bejaarde Indiase Premier Padmini en autorickshaws, is nog steeds in volle gang. Welk vervoermiddel houdt het beter vol? De auto of de rickshaws? We zijn inmiddels over de helft van de trip en het wordt inderdaad een steeds grotere uitdaging om de Premier in goede conditie te houden. De andere teams met de rickshaws hebben het echter een stuk moeilijker. Het ene na het andere probleem dient zich aan: van kapotte zuigerveren tot uitvallende koplampen, terwijl onze mintgroene bolide lekker door blijft kachelen. Gisteren had de Premier echter een loeizware dag. Een groot deel daarvan brachten we namelijk in de bergen door tussen Mangalore en Mysore, rijdend over een prachtig kronkelende weg, die aanvankelijk meer gaten dan asfalt bevatte, ondanks de wegwerkers die we halverwege tegenkwamen. Het stuk na de werkploeg bleek gelukkig een droomparcours: louter bochten zonder al te grote oneffenheden en een weergaloos uitzicht. Het resultaat van al het gestoot van het eerste deel was echter niet mis: een nog heviger lekkende tank (de vulslang is nu écht gaar aan het worden), een gebroken motorkapsteun en een lekke achterband. En we blijven maar koelvloeistof bijvullen. Stilvallen doet de Premier echter nooit! Wat dat betreft is het een geweldig betrouwbaar wagentje. Wat ook geweldig is: het verkeer. Vooral overdag, dan is het een prachtig schouwspel van krioelende scooters, autorickshaws, fietsers, voetgangers, beesten, auto's, motoren en vrachtwagens. Ongelukken zie je veel minder vaak dan je op basis van de ogenschijnlijke chaos zou verwachten. Indiërs anticiperen uitstekend. 's Nachts komt echter de egoistische kant van de Indiër naar voren. Het is bijvoorbeeld verplicht groot licht uit te schakelen bij het tegemoetkomen van een tegenligger, maar dat doet vrijwel niemand: als je zelf maar goed kunt zien op de pikdonkere wegen. En net als overdag wordt er roekeloos ingehaald: je moet niet opkijken als je ineens twee of drie paar koplampen op je af ziet komen. Hoewel roekeloos, zijn de bestuurders doorgaans heel zuinig en trots op hun auto. Van bonte interieurs (zie foto) tot chromen ornamenten: je komt opsmuk tegen die bij ons zelfs niet in de foutste accessoire-catologus staat. En als je opeens een buitenproportioneel harde, ouderwetse ringtone hoort, dan is dat een auto die achteruitrijdt. Origineler dan dat saaie gepiep. Het zuurverdiende geld gaat (gezien het gewalm en geronk) echter niet in het onderhoud zitten, of een setje goede banden, want de wat oudere auto's (en daar zijn er heel veel van) met een profieldiepte van minimaal 1.6 millimeter zijn op één hand te tellen. Ach ja, tijdens het regenseizoen zullen ze ongetwijfeld nieuw rubber monteren... Vrijdag bereiken we Chennai. Maar eerst moeten we vanmiddag in Mysore op zoek naar een werkplaats om de Premier op te lappen!