Pijn is fijn

Wie wel eens een Grand Prix heeft meegemaakt, weet dat pijn fijn kan zijn. Op je oren tenminste. Het geluid van een F1-bolide op vol vermogen snijdt als een bot scalpel door je trommelvliezen, maar er gaat qua genot weinig boven. Ho-ho, zullen aviofielen meteen roepen. Wel eens een F16 horen opstijgen?
Afgelopen vrijdag werden beide extremen bovenop elkaar gestapeld, en je kunt het nauwelijks gemist hebben, want alle media stonden er bol van. Christijan Albers nam het in zijn Spyker op tegen Ralph Aarts, demovlieger van de Koninklijke Luchtmacht, in zijn F16. Een merkwaardige race natuurlijk, met veel appels en nog veel meer peer. Maar over de uitslag werd druk gespeculeerd en de meningen liepen uiteen. Want natuurlijk is die Ferrari-motor geen partij voor zo'n Pratt & Whitney, maar laatstgenoemde moet wel even 8,2 ton in beweging zetten, terwijl de Spyker ruim onder de ton blijft. Massatraagheid moest Spyker redden. En dat deed het ook, zo dachten wij tenminste. Want op het oog was de Spyker allang aan de horizon verdwenen toen de F16 loskwam en vrijwel onmiddellijk een loodrechte klim naar de hemel inzette. Maar later hoorden we dat het de F16 was die de Spyker de oren had gewassen.
Het zal wel, maar op één punt heeft de F16 in elk geval gewonnen. Want waar Albers niet verder kwam dan een paar donuts die mijn vrouw in onze MX-5 ook voor elkaar krijgt, gaf Aarts in zijn straaljager een show weg die iedereen kippenvel bezorgde, en waardoor zelfs niemand Albers of zijn Spyker nog zag staan. En wij hadden een prachtige vrijdagmiddag, daar in Volkel.