Parkeeroase opgedroogd

Wonen in het centrum van Utrecht heeft grote voordelen: je kunt na een avond stappen gewoon naar huis lopen, de winkels zijn dichtbij en ook voor grote concerten hoef je niet ver te reizen. En omdat ik per fiets in tien minuten op het station arriveer, ben ik 's ochtends binnen drie kwartier op het kantoor in Amsterdam.
Een eigen auto heb ik om die reden niet, dus je zou verwachten dat de gemeente Utrecht aanmoedigt dat bewoners slechts af en toe een avond een auto voor de deur hebben. Maar niks daarvan: een parkeervergunning voor mensen die permanent een auto hebben staan kost 'maar' 60 euro per jaar, terwijl de incidentele gebruikers flink moeten bloeden. Een parkeervergunning is namelijk kentekengebonden. Een autojournalist die zo nu en dan een testauto mee heeft, moet dus telkens het normale tarief van 5,60 euro betalen om een auto van 19 tot 23 uur voor de deur te hebben. Een zogenaamde 'bezoekersvergunning' helpt ook al niet, omdat het uurtarief voor die vergunninghouders ('slechts' 0,88 euro) nauwelijks voordeel biedt ten opzichte van die avondkaart van 5,60 euro.
Tot nu toe was er op tien minuten lopen letterlijk een oase in de woestijn. Een straat waar het gratis parkeren was in een omgeving waar je tot laat in de avond 2,15 euro per uur moet betalen. Het was ook te mooi om waar te zijn: onlangs zag ik het gele bord 'vanaf 15 september betaald parkeren' en gisteren ben ik tegen beter weten in toch maar even een kijkje gaan nemen in de hoop dat ik het bord verkeerd gelezen had. Maar helaas ontdekte ik al snel de prominent opgestelde parkeerautomaat, die vanaf vandaag in een straat waar altijd plek was zijn schandalige werk gaat doen. Professor Sprengerlaan, je was een uitstekende gastheer de afgelopen maanden! Iemand nog tips voor andere parkeerpareltjes in de omgeving van Wittevrouwen?