Pak die poet!

20 maart 2007 om 17:33

Een vrij onschuldig nieuwsbericht eerder deze week leidt op de redactie tot verhitte discussies. De politie treft bij verkeerscontroles steeds vaker grote bedragen contant geld aan. Reden voor de wetshandhavers om maatregelen te nemen. Verkeersagenten worden door de recherche getraind op verdacht geld te herkennen, bedragen boven de 2.500 euro waarvoor geen verklaring kan worden gegeven, worden in beslag genomen. "Wat een onzin", buldert de een. "Big Brother", vindt de ander. "Goede zaak", smijt ik de knuppel in het hoederhok.

Iedereen verbaasd natuurlijk. Want als er iemand is die in het verleden zijn gal heeft gespuwd over controlezieke ambtenaren, ben ik het wel.

Ik heb dat politiek-correcte geneuzel nooit zo begrepen. Hoe vaak zie je niet een vreselijk fout type in een veel te dure auto? Iedereen weet: daar rijdt drugsgeld. Of een vrouwenhandelaar. Maar omdat we 'mensen niet op hun uiterlijk mogen beoordelen', laat de politie ze ongemoeid. Hoe veel onschuldige slachtoffers zou je ellende kunnen besparen als we niet zo krampachtig deden over privacy? Voor alle duidelijkheid: ik zie er zelf ook niet uit. Lange haren, eens per week een halfslachtige scheerbeurt en kleren zeggen me niets, met alle gevolgen van dien. Toch rij ik regelmatig in peperdure auto's, en dan roep ik ongetwijfeld vragen op bij medeweggebruikers. Zou ik worden aangehouden, dan laat ik de agent mijn perskaart zien en het kentekenbewijs van de auto, waaruit blijkt dat er niets aan de hand is. Ik b edo el: als je niets te verbergen hebt, valt er toch niets te vrezen?

Als iemand met een enorm pak eerlijk geld onderweg is om bijvoorbeeld een auto te kopen, dan kan hij aantonen dat het geld van zijn spaarrekening is gehaald. En dat het daar terecht is gekomen via zijn maandelijkse loonbetaling. Simpel toch? En als je niet kunt aantonen dat je eerlijk aan die poet bent gekomen, heb je een probleem. Daar kun je weinig op tegen hebben volgens mij. Tenzij je de privacy van louche types laat prevaleren boven de belangen van slachtoffers van drugs- en vrouwenhandelaren natuurlijk.

Studeerde Frans en automobiel management, maar wilde eigenlijk altijd schrijven, niet noodzakelijkerwijs over auto's. Werd entertainer op diverse Franse campings, toetsenist bij een hardrockband, product manager tuinbouwmachines in Duitsland, bestelwagenverkoper, bedrijfsadviseur en in 2000 eindelijk journalist. Leerde het vak in de praktijk bij vakblad Automotive en stapte in 2005 over naar AutoWeek. Sluit zich in zijn vrije tijd graag op in zijn eigen muziekstudio, verzamelt instrumenten, verslindt boeken, fotografeert en heeft een fascinatie voor geschiedenis, met name de 19e eeuw. Is gek op dieren, vooral katten, de zee en woeste, onherbergzame landschappen. In de garage staat een Mazda MX-5 tweede generatie.

32 Bekijk reacties