Over de toon en de muziek

29 oktober 2008 om 16:47

Wanneer je je zojuist door de wegwerkzaamheden op de snelweg hebt gewurmd, kom je als dank daarvoor het bord met de tekst Bedankt voor uw Begrip tegen. Daarmee nemen de mensen van Rijkswaterstaat voor het gemak maar even aan dat je begrip hebt voor het oponthoud dat je hebt gehad. Maar ik sukkel op zondagavond over een uitgestorven A2 van snelheidsbeperking naar snelheidsbeperking zonder ook maar één wegwerker tegen te komen. Dan heb ik er op z'n zachtst gezegd maar weinig begrip voor dat ik met 90 kilometer per uur over de snelweg moet. En ik ben niet de enige. Ik kom op mijn avondlijke tochten over 's lands grootste verkeersader nooit iemand tegen die alle snelheidsbeperkingen respecteert.

Onlangs maakte ik een trip door Schotland. De Britten zijn een volk dat altijd achter in de rij aansluit en please zegt achter een vraag. Het gaat allemaal wat correcter en respectabeler dan hier. En dat geldt ook op de weg. Zo kom je na de wegwerkzaamheden daar een bord tegen met de tekst Sorry for any Inconvenience – excuses voor het ongemak. Dat klinkt een stuk beter. 't Is de toon die de muziek maakt. Kennelijk kan de Nederlandse wegbeheerder een excuus voor alle overlast niet over zijn lippen krijgen. Hij gaat er gewoon vanuit dat je er begrip voor hebt.

Wat later kom ik op de smalle Britse wegen nog een dergelijk bord tegen: Frustration causes accidents. Please allow overtaking. Dat is bedoeld voor vrachtauto's die personenauto's ophouden. Met de regelmaat van de klok duiken de trucks op de daarvoor bestemde parkeerplaatsjes om de sliert auto's die achter ze hangt, te laten passeren. Dat is nog eens iets anders dan Nederlandse vrachtauto's waarvan sommigen personenauto's nog liever in de vangrail drukken dan hun tergend trage inhaalmanoeuvre even uit te stellen. Kwestie van volksaard, ben ik bang.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

34 Bekijk reacties