Opeens heb je het...
12
Het kan soms raar lopen in het leven. Het ene moment ben je student met teveel tijd omhanden, het volgende moment ben je je best aan het doen om een stageplek bij AutoWeek te bemachtigen. Een droom voor mij, want ik ben al drie jaar bezig met een studie die me hopelijk in staat zal stellen om mijn droombaan te gaan beoefenen: autojournalist.
Om bij het begin te beginnen: het leek erop dat dit een uitermate rustig studiejaar voor mij zou worden. Er hoeven nog maar enkele dingen te gebeuren om af te kunnen studeren en daar heb ik een jaar de tijd voor. Het zal dus geen verrassing zijn dat er momenteel veel vrije tijd in mijn leven is. Opeens is er dan een weblog op autoweek.nl van een stagiair die aan het einde van zijn stagetijd is aanbeland. Hij vertelt dat hij een geweldige tijd heeft gehad bij AutoWeek en dat hij veel leuke dingen heeft meegemaakt. Kortom: een meer dan geslaagde stage.
Met de gedachte dat als er iemand weggaat, er wellicht een plek vrij komt, maar eens de stoute schoenen aangetrokken en een e-mail gestuurd. Zo'n kans mag je immers niet laten liggen. Het blijkt een schot in de roos, er is namelijk inderdaad een plek vrij. Dus meteen mijn CV gemaild en het grote wachten kon beginnen. Ieder uur natuurlijk kijken of er al een antwoord is, en dan duurt wachten lang.
Maar uiteindelijk loont het wachten gelukkig wel: ik word verzocht een telefonische afspraak te maken. Een kleine week later zit ik in het kantoor van de hoofdredacteur te praten met de chef van de redactie. De boodschap wordt meteen duidelijk: het leven van een autojournalist bestaat beslist niet uit alleen maar snoepreisjes naar mooie locaties met sportauto's met honderden paardenkrachten. Een stage kan hartstikke leuk zijn, maar het is ook heel hard werken. Maar aan de andere kant: auto's zijn mijn passie. En als je hard moet werken, maar wel met je grootste passie bezig bent, dan heb je in mijn ogen weinig te klagen.
Het lijkt mij in ieder geval nog steeds een geweldige kans en ik ben zeker van plan om hem met beide handen aan te grijpen. En opeens heb je het dan: je wordt echt autojournalist!
Om bij het begin te beginnen: het leek erop dat dit een uitermate rustig studiejaar voor mij zou worden. Er hoeven nog maar enkele dingen te gebeuren om af te kunnen studeren en daar heb ik een jaar de tijd voor. Het zal dus geen verrassing zijn dat er momenteel veel vrije tijd in mijn leven is. Opeens is er dan een weblog op autoweek.nl van een stagiair die aan het einde van zijn stagetijd is aanbeland. Hij vertelt dat hij een geweldige tijd heeft gehad bij AutoWeek en dat hij veel leuke dingen heeft meegemaakt. Kortom: een meer dan geslaagde stage.
Met de gedachte dat als er iemand weggaat, er wellicht een plek vrij komt, maar eens de stoute schoenen aangetrokken en een e-mail gestuurd. Zo'n kans mag je immers niet laten liggen. Het blijkt een schot in de roos, er is namelijk inderdaad een plek vrij. Dus meteen mijn CV gemaild en het grote wachten kon beginnen. Ieder uur natuurlijk kijken of er al een antwoord is, en dan duurt wachten lang.
Maar uiteindelijk loont het wachten gelukkig wel: ik word verzocht een telefonische afspraak te maken. Een kleine week later zit ik in het kantoor van de hoofdredacteur te praten met de chef van de redactie. De boodschap wordt meteen duidelijk: het leven van een autojournalist bestaat beslist niet uit alleen maar snoepreisjes naar mooie locaties met sportauto's met honderden paardenkrachten. Een stage kan hartstikke leuk zijn, maar het is ook heel hard werken. Maar aan de andere kant: auto's zijn mijn passie. En als je hard moet werken, maar wel met je grootste passie bezig bent, dan heb je in mijn ogen weinig te klagen.
Het lijkt mij in ieder geval nog steeds een geweldige kans en ik ben zeker van plan om hem met beide handen aan te grijpen. En opeens heb je het dan: je wordt echt autojournalist!
Marco Gorter
