Op de automatische piloot

Vliegtuigen zijn verrekte handige dingen. Je komt heel snel heel ver. Tot zo ver het goede nieuws. Minder leuk wordt het als zo'n ding voortijdig en vooral ongecontroleerd de aarde raakt. Na het lezen van dat soort berichten en het zien van de bijbehorende beelden stap je ineens iets minder gretig aan boord van zo'n zwevende touringcar. Het hedendaagse vliegtuig kan heel veel zelf. Sterker: de piloot zit erbij en kijkt ernaar. De kist weet zelf de weg en een ontelbare hoeveelheid instrumenten en apparaten waarvan je het bestaan niet eens vermoedde houden 'm op de juiste koers en zetten 'm zelfs op de landingsbaan als dat moet. Handig. Langzaam maar zeker vinden deze technieken hun weg naar de auto. Het navigatiesysteem is de gewoonste zaak van de wereld en de automatische cruise control doet ook op steeds grotere schaal zijn intrede. Net als een systeem dat helpt een aanrijding te voorkomen. Heel mooi, maar het heeft wel tot gevolg dat de aandacht van de bestuurder verslapt. Het is een koud kunstje om een auto helemaal zelfstandig te laten rijden. Lane Keep Assist houdt 'm tussen de lijntjes, radar cruise control zorgt voor voldoende afstand tot de voorligger en de juiste snelheid en via supernauwkeurig gps is de positie tot op de centimeter te bepalen en daarmee dus ook het verloop van de weg. Koppel dat aan de besturing en elke bocht wordt feilloos genomen. Er zijn mensen die dromen van deze vorm van transport. Dan zeg ik: pak lekker de trein! Doe ik soms ook, als ik op tijd op onze nationale luchthaven moet zijn. Ideaal. Maar achter het stuur houd ik graag de regie grotendeels zelf in handen. En u, ziet u zo'n zelfrijdende auto zitten?