Motorgeluid: bron van ergernis of van genot?

Waar de motor in de ene auto niet meer is dan een eenvoudig aandrijfaggregaat, maakt hij in andere vierwielers deel uit van de totale rijbeleving. Het bijna huiveringwekkende gebrul van een Ferrari V8 op oorlogspad of het zalige gehuil van de boxermotor in een Porsche 911 geven het rijden met deze auto's een totaal andere dimensie. Zelf heb ik een zwak voor mooie of bijzondere motorgeluiden. Zo kan ik mij tot op de dag van vandaag het ritje op de passagiersstoel in de Ford Taunus 2.0 V6 van mijn toenmalige wiskundeleraar nog heel goed herinneren. Van zijn ongetwijfeld mathematische monoloog heb ik weinig meegekregen; ik was volledig gefascineerd door dat prachtige geluid van die zescilinder. Ongeveer in diezelfde tijd kreeg onze huisarts een nieuwe auto: een BMW 320, met de letters UU in het midden. Rond 1978 dus. En jawel, een zespitter. Tijdens de sporadische huisbezoeken (hij rookte overigens Caballero zonder filter!) zorgde ik dat ik op tijd buiten stond om het starten en vertrekken van zo dichtbij mogelijk mee te maken. Ineens vond ik de viercilinder van de CX 2200 Super die destijds dienst deed als onze gezinsauto een rauw apparaat. De tik voor bijzondere motorgeluiden is gebleven. Zescilinders – lijn, V of boxer – hebben nog altijd de voorkeur. Maar de vijf in lijn van de Volvo 850 (en alles wat daarna komt) vind ik ook een akoestisch hoogstandje. Of die luid hamerende V8 met compressor in het vooronder van een Mercedes-Benz AMG. Maar het rustige gesnor van de oude, achtkleps 1.2 van Fiat (nog te vinden in de Panda) kan mij eveneens bekoren. En wat te denken van een stationair draaiende, antieke machine van een Mercedes-Benz 200D? Prachtig. En nu we toch bij de diesels zijn aanbeland: één van de meest verfijnde die ik tot nu toe meemaakte is de 2.7 V6 HDI in bijvoorbeeld de Peugeot 407 Coupé. Een juweeltje. Ronduit teleurstellend vind ik de 2,2-liter viercilinder van een Alfa Romeo 159. Heb je al een Opel-motor in je Alfa, klinkt 'ie ook nog eens nergens naar. Wat een deceptie. Hoe heerlijk waren die dubbelnokkers in o.a. de Giulietta en Alfetta. Voor mij gaat rijplezier voor een groot deel hand in hand met een enigszins karakteristiek motorgeluid. Zijn er meer mensen met deze gezonde afwijking?