Mijn barrel

7 juli 2009 om 07:00

Goed, als we dan toch gaan koketteren met onze oude roestpukkels, Bas, dan doe ik ook mee. Het is 1987 en ik ben toe aan mijn eerste auto. Een Ford Mustang moet het worden. Derde generatie. Zo, dan heb ik meteen in één pennestreek neergezet hoe fout ik was. Maar een fatsoenlijke Mustang vinden voor de vijf mille guldens die ik had gespaard, was een onmogelijke taak. Dus verlegde ik, al zoekende, mijn aandacht naar een Capri. Een goede Capri voor vijf ruggen? Onmogelijk, in 1987.

En dan stuit ik op een Ford Taunus 2.0 GL. Tweedeurs, met schuifdak. Dichter bij een Mustang kun je niet komen voor 4.500 gulden. Het wordt mijn allereerste auto en bezetener ben ik daarvoor en ook daarna nooit meer van iets geweest. Des te vreemder dan ook dat ik de auto zo heb verkracht. Van triplex knutselde ik een middenconsole die plaats bood aan een equalizer en, jawel, een kleine zwartwit-tv. De koplampen verfde deze francofiel geel en rond de deursloten kwamen van die zilverkleurige stickers met Ford-embleem. Wat een turkenbak. En dat ik in diezelfde periode een vriendin had die er nogal mediterraan uitzag, heeft voor een hoop vertier gezorgd op de toch ietwat snobistische school waar ik toen zat.

Maar hij reed. Tot hij, maart 1988, aan de beurt was voor de APK. Kansloos. Maar, zo ging dat toen nog, een föhn erop en het stickertje draaien, zodat niet de 3, maar de 12 boven stond. Driekwart jaar respijt. Alhoewel, op een ochtend rijd ik met een vriend terug naar huis, na een nacht stappen. Hij ladderzat, ik nuchter. We passeren een alcoholcontrole, maar wij worden niet aangehouden. Nog maar eens er voorbij dan; niks is immers lekkerder dan een zuiver geweten. En jawel, ik mag blazen. De agent kijkt door mijn raampje, de alcohollucht is bijna tastbaar. Ik praat er opzettelijk een beetje naast en ik zie hem opgewonden raken: Beet! Gezien zijn leeftijd waarschijnlijk de eerste keer. Ik blaas. Pass.

"Jammer hè?"

Dat had ik niet moeten zeggen, want hij eist mijn autopapieren op en verdwijnt in zijn busje. Waar al gauw duidelijk wordt dat ik de APK geflest heb.

Het was nog een heel eind lopen naar huis.

Studeerde Frans en automobiel management, maar wilde eigenlijk altijd schrijven, niet noodzakelijkerwijs over auto's. Werd entertainer op diverse Franse campings, toetsenist bij een hardrockband, product manager tuinbouwmachines in Duitsland, bestelwagenverkoper, bedrijfsadviseur en in 2000 eindelijk journalist. Leerde het vak in de praktijk bij vakblad Automotive en stapte in 2005 over naar AutoWeek. Sluit zich in zijn vrije tijd graag op in zijn eigen muziekstudio, verzamelt instrumenten, verslindt boeken, fotografeert en heeft een fascinatie voor geschiedenis, met name de 19e eeuw. Is gek op dieren, vooral katten, de zee en woeste, onherbergzame landschappen. In de garage staat een Mazda MX-5 tweede generatie.

31 Bekijk reacties