Menu
Telkens bij de lancering van een nogal inwisselbare auto stoor ik me nogal aan de reacties van de zogenaamde 'fanboys': mensen die besloten hebben alles van een merk mooi te vinden en de producten tot het einde zullen verdedigen. Helemaal kwalijk is het als ze mensen met een andere mening gaan afkatten of zelfs persoonlijk gaan beledigen (waarna de AutoWeek modereerpolitie uitrukt om orde op zaken te stellen in het topic). Zelfs al ziet de auto er net zo inwisselbaar uit als een willekeurige foto van Nick & Simon, stuurt de auto als een winkelkarretje en maakt hij lawaai als een balkende ezel bij de buren.
Denk nu niet dat ik een oude zeur ben: ik kan heel erg enthousiast met anderen praten over mijn favoriete auto's. Als een merk iets bijzonders maakt, dan waardeer ik zo'n auto, ongeacht het logo dat er op de grille prijkt. Opel kon me de laatste tijd niet zo bekoren met z'n creaties, maar de nieuwe Astra OPC waar ik gisteren over schreef is he-le-maal goed. Ik kijk er erg naar uit om met die auto te kunnen rijden, aangezien uit alle specificaties blijkt dat de OPC door ingenieurs met passie is gemaakt. Tegelijkertijd betekent dit niet dat ik nu ineens fan word van bijvoorbeeld de Agila.
Andersom is het ook gebeurd: ik was lange tijd liefhebber van een groot deel van de Honda's door hun geavanceerde techniek en unieke karakter. Met name dan natuurlijk de Type-R modellen, met hun gespleten gezinsauto-/toerwagenracerpersoonlijkheid. Aangezien die Type-R's er bij ons nu niet meer zijn en Honda z'n voorsprong op technisch gebied kwijt is, doen de Honda-producten me momenteel niet zo veel. Maar als het Japanse merk weer een S2000-achtige in de showroom zet, ben ik de eerste om die te omarmen.
