Lamborghini wordt de Lolo Ferrari van autoland
Kun je als merk doorslaan in het benadrukken van je sterke punt? Het spijt me om het te zeggen, maar ik vind dat dit inmiddels een beetje het geval aan het worden is bij Lamborghini. De reden voor deze klaagzang: de recente twee creaties die het sportwagenmerk de poorten uit heeft gerold.
Eerst was er in Genève al de Veneno, toch wel de meest extreem ogende auto van de show. Maar pelde je het clownskostuum eraf, dan bleek deze bruut 'gewoon' een ordinaire Aventador met wat extra pk's. Imposant? Absoluut. Maar een prijskaartje van 3,6 miljoen euro is toch wel wat overdreven als je bedenkt dat er op diezelfde show twee supergeavanceerde sportwagens van de aartsrivalen stonden, de LaFerrari en de McLaren P1. Sterker en technologisch drie stappen vooruit op de quasimodo uit Sant'Agata.
Dit weekend was het dan tijd voor het volgende jubileumpresentje van Lamborghini, de Egoista. Meesterontwerper Walter de Silva mocht zich uitleven, maar in mijn ogen heeft hij zich hier toch wat vergaloppeerd. Want kom op zeg, een naar boven toe scharnierende glaskoepel boven de bestuurdersstoel? Dat klinkt toch een beetje als een kind van zeven dat voor het eerst een eigen auto mag bedenken en 'm voorziet van een schietstoel, raketmotoren en nog wat uitklapbare geweren 'omdat het kan'.
Dus ja: ook al is het maken van buitenissige creaties het bestaansrecht van Lamborghini, het merk slaat door. Het merk uit Sant'Agata moet uitkijken niet de Lolo Ferrari (hoe toepasselijk) van autoland te worden: ja, wij mannen houden wel van veel buitenissigheid, maar je kunt ook overdrijven!
