Kakkerlakken van de weg

Afgelopen week zat ik verveeld naar het journaal te kijken; het gezeur rond Schiphol werd weer eens opgerakeld. Ik blijf mij verbazen over mensen die eerst bij een van Europa's drukste luchthavens gaan wonen, en vervolgens lopen te zaniken over geluidsoverlast. Ik woon zelf pal onder de aanvliegroute van de Buitenveldertbaan, dus ik weet waar ik het over heb. Last heb ik niet van die vliegtuigen, anders was ik wel in noordoost Groningen gaan wonen. Waar ik wél eens horendol van wordt, zijn die damesbrommertjes waar de clearasil-generatie zich op voortbeweegt. Je weet wel, die föhns op twee wielen die je al op tien kilometer afstand aan hoort komen. Ik woon bovenin een hoge woontoren, het enige wat ik van de grote stad hoor is het bijna permanente gejank van tweetaktmotoren. En ruiken doe ik ze ook.

Had ik maar in noordoost Groningen moeten gaan wonen, hoor ik jullie denken. Misschien, maar volstrekt goede auto's worden voortijdig van de markt gehaald omdat ze niet voldoen aan de steeds weer aangescherpte milieueisen. En Schiphol, een van de slagaders van onze economie, wordt constant dwarsgezeten om een paar decibel te veel. Terwijl een vliegtuig met honderden zinvolle reizigers minder overlast veroorzaakt dan een enkele doelloos rondknetterende puber. Terwijl twintig Kia Prides minder uitstoten dan een enkele scooter. En toch staat heel Den Haag te stuiteren over het vliegverkeer, laten ze geen gelegenheid onbenut om het autoverkeer te dwarsbomen, maar hoor ik nooit één enkele politicus de enige juiste oplossing opperen: een verbod op die kakkerlakken van de weg, die tweetakt milieurampen. Zou het misschien kunnen zijn dat politici bang zijn toekomstige kiezers tegen de borst te stuiten?