Jawohl, Herr Professor

Om aan het hoofd van een groot autoconcern te staan, moet je niet alleen zware beslissingen kunnen en durven nemen, je moet ook charisma hebben waar je een olifant mee kunt verdrinken. En van jezelf houden. Wie Ferdinand Piëch wel eens met zijn gevolg over een beurs heeft zien lopen, begrijpt precies wat ik bedoel. En de hotshots van Daimler zitten er elk jaar tijdens de presentatie van de jaarcijfers in Sindelfingen bij met een air waar Bruce Willis een minderwaardigheidscomplex van zou krijgen. En niet voor niets noem ik nu een paar Duitsers, want met de grote jongens van Lotus en Land Rover heb ik al tutoyerend al heel wat biertjes weggetikt, pratend over voetbal (nou ja, bij wijze, ik zou Wesley Sneijder niet eens herkennen) en vrouwen. Toegegeven, Dieter Zetsche is net zo aardig als zijn enorme snor doet vermoeden, maar wanneer je hem eindelijk te spreken hebt gekregen, staat zijn onuitstaanbare assistente met een stopwatch in de hand met atoomklok-precisie in je nek te hijgen.

Leuk dus dat ik afgelopen dinsdagavond tijdens de introductie van de Mercedes-Benz E-klasse facelift in Barcelona was getafelschikt tegenover Professor Doktor Thomas Weber, lid van de raad van bestuur van Daimler AG en belast met research en ontwikkeling. En ook Weber blijkt een heel aardige, en bij deze gelegenheid ook nog eens toegankelijke man. Die er niet voor terugschrikt andere merken met gevoel voor humor tegen de schenen te schoppen. "Duitse techniek in Spaans weer, heerlijker wordt het niet", vat hij het evenement samen. Om te vervolgen: "In elk geval beter dan andersom." Pak aan, Seat. En "E 63 AMG rijden is het lekkerste wat je kunt doen met je kleren aan." Ik heb medelijden met mevrouw Weber. Maar houd wijselijk mijn mond; ik wil in de toekomst toegang blijven behouden tot bobo's. Meer hout lijkt hij te snijden met zijn stelling waarom Mercedessen er bij de Europese verbruikscyclus te bekaaid vanaf komen. Hij refereert daarmee met name aan de nieuwe CLA, die uitblinkt door zijn CW-waarde. Het verbruik wordt namelijk op de rollenbank gemeten, waar je niet te maken hebt met luchtweerstand.

Klinkt heel aannemelijk, en de aanwezige journalisten, ondergetekende inbegrepen, knikken dan ook beleefd en begrijpend ja, zoals je geacht wordt te doen tegenover iemand met zo veel titels. Maar eenmaal thuis gekomen begin ik te twijfelen; zo gemakkelijk kan het toch niet zijn? Jammer dat collega Cornelis Kit niet aanwezig was in plaats van mij. Want Cornelis weet mij daags erna uit te leggen hoe het werkelijk zit. Bij de metingen worden eerst de uitroltijden per 10 km/h afname vanaf 130 tot 0 geklokt, gewoon op asfalt, in de buitenlucht. Die tijden zijn maatgevend voor de weerstanden, dus ook de luchtweerstand. En die gegevens worden in de rollenbankmetingen verdisconteerd.

Mooi verhaal dus en het journaille tuint er massaal in. Ook dat behoort dus tot de basisvaardigheden van een autofabrikant.