Hoera, ik heb een Amazon!

Op zeven mei van dit jaar deed ik op deze site een ontboezeming. Ik kwam naar buiten met het feit dat ik al jaren rondliep met een diepgekoesterde wens; het bezitten van een klassieke Volvo Amazon Combi. Mijn 'coming-out' zorgde voor veel enthousiaste reacties dus voegde ik de daad bij het woord en ging actief op zoek naar zo'n 'hok' uit de sixties. Inmiddels ben ik bij zeker zeven kandidaten op bezoek geweest, en de zevende keer was het raak. Dames en heren, jongens en meisjes, hooggeëerd publiek: het doet mij deugd u kennis te laten maken met mijn nieuwe trots. Want ja, ik heb een Amazon!

Het is een cremewitte. Uit september 1968. Een B18, met overdrive. En met wimpertjes boven z'n lampen. Tot negen jaar geleden reed-ie z'n bescheiden rondjes in Zweden, en sinds 1999 bevolkt hij de vaderlandse wegen. De bodemplaat is hard en in goede staat, maar aan het plaatwerk moet de komende tijd wel het één en ander gebeuren. Wielkastranden, steenslag, het bekende werk... Technisch is de Combi prima; choke een beetje uit, het ielige sleuteltje omdraaien, dotje gas erbij en hij loopt. De Zweedse schone functioneert op LPG en doet dat uitstekend, al heeft-ie duidelijk een flink gasprobleem. Geen darmkrampjes of chronisch boeren, maar gas slurpen dat 't een lieve lust is. En ja, de lak is niet overal even cremewit...

Als ik eerlijk ben: het kan me allemaal niets schelen. Ik heb hem sinds afgelopen zaterdag en de eerste ereronde door Nederland zit er al op. Na aanschaf in Arnhem haalde ik 'm naar het Westen, waarna ik meteen koers zette naar een vriend in Bergen op Zoom. Leuninkje een tandje achterover, linker elleboog uit het raam, de rechterarm op de passagiersstoel en cruisen maar. Hobbelend over snelwegen met een gangetje van 110 kilometer per uur, of zwaar torsend aan het enorme stuur om het ding een rotonde over te krijgen. Ik geniet ervan. Met volle teugen. De originele Philips-radio heeft moeite met het vinden van frequenties, maar het boeit me niet. De blikken die je krijgt, de duimen van voorbijgangers, maar vooral het gevoel dat even niets meer hoeft. Schitterend. En dan die 'hoerenkap' boven de voorruit, die het interieur bij de juiste lichtinval bekleedt met een zachtrode gloed. Laat mij dan maar een oude vent zijn. Laat de rest maar volgas stressen over de A16, over tien minuutjes ben ik er ook. Ontspannen en bijzonder voldaan.

Hoera, ik heb een Amazon.