Het spookhuis bij de BP

27 januari 2012 om 08:53

"Vergeet je de corvee niet?" bijt de collega toe die de duurtestauto's verdeelt. Wanneer je er eentje onder je hoede hebt, word je geacht die regelmatig te wassen en te stofzuigen. We rijden er immers graag knap bij.

Regelmatig trek ik dus auto's door de wasstraat bij het tankstation dat vlak om de hoek is bij de redactie. Afgelopen maandag ben ik daar voor het laatst geweest. De wasstraat bij de BP wordt intensief gebruikt door het autoverhuurbedrijf dat ook in hun gebouw is gevestigd. Dat gaat de wasserij niet in de koude kleren zitten. De lappen hangen er al afgekloven bij en ook bij de rest van de installatie, is de nieuwigheid er wel vanaf.

Ik geloof dat ik op maandagochtend de eerste was. De hogedrukspuit die de meneer hanteert voordat je de wasstraat ingaat, was in elk geval nog niet bedrijfsklaar. Duurde een paar minuutjes. Soit. Zelf start ik op maandagochtend ook nog niet zo snel op. Vervolgens begon de rit. Hangt daar nu, als onheilspellende voorbode, aan één van de sproeiers een stuk van een afgerukte nummerplaat? Verrek, 't is echt waar! Kan ik nog terug? Nee. Het point of no return is bereikt. Algauw ontneemt het sop het zicht en in de achteruitkijkspiegel zie ik alleen maar duisternis…

Tijdens de rit door het spookhuis wordt aan alle zintuigen gedacht. Het water verspreidt na een nachtje stilstand een verschrikkelijke putlucht door het premium interieur van de duurtest-Lexus. Om te kokhalzen. Het is maar goed dat ik nooit ontbijt, anders had ik die maaltijd nu tussen de knoppen en tellers uit kunnen krabben. En dat allemaal voor 10,50 euro.

Aan het einde gloort het licht en om de hoek staan de stofzuigers. Daar is het een stuk beter toeven. Ik maak nog eens een rondje om de auto. Om nou te zeggen dat de hardnekkige vlekken weg zijn – nou nee. Bovendien is de achterkant van de Lexus nog helemaal nat. Lijkt me ook niet helemaal de bedoeling. Word je geacht je auto zelf droog te zemen misschien?

Binnenkort ruil ik dit adres maar eens in voor iets beters. Heeft er iemand tips waar ik op moet letten als ik een wasstraat zoek waar ik met een gerust hart naar binnen kan en waar mijn auto wél schoon wordt gewassen? Een bikini carwash lijkt me wel wat. Maar dat mag je natuurlijk niet verwachten in dit jaargetijde.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

74 Bekijk reacties