Het Oostblokgevaar

Maandagochtend, 10.24 uur.

Locatie: snelweg A16, iets ten noorden van Dordrecht.

Nietsvermoedend zoefde ik mee met het andere verkeer. De kwakkelende zomerzon spiekte zowaar eens door de wolken heen en de bomen in de berm wiegden zachtjes in de wind. Een dag als vele anderen, daar iets ten zuiden van de Maas. Maar plotsklaps schrok ik op uit mijn ontspannen cruisemodus, want voor me beginnen auto's als een idioot te remmen. Een Corsa wijkt bruusk uit, een Mondeo moet daardoor vol in de ankers en de Audi A4 achter me remt gelukkig ook op tijd af. Wat is hier aan de hand! Nog voordat ik in mijn gedachten een vraagteken achter die zin heb kunnen zetten, valt mijn blik weer op de rijbaan voor me. Wat is dat nou? Terwijl ik de BMW 1-serie waarin ik op dat moment rij tot stilstand breng geloof ik mijn ogen niet. Pal voor 'mijn' auto stuiteren twee wielen over het asfalt. Duidelijk de ene helft van een achteras van een bestelbusje met vier achterwielen, de halve as zit er zelfs nog aan! Met een klap ontmoet het surrealistische pakketje de vangrail om bijna speels draaiend tot stilstand te komen. Op mijn rijbaan!

Het is dat de 1-serie al flink wat vaart had geminderd, want voor hetzelfde geld krijg je zo'n 'verrassing' voor je neus terwijl je nog met honderdtwintig kilometer per uur over de linkerbaan zoeft. En dan ben je toch wat minder blij… Maar even terug naar de hamvraag: hoe kwamen die wielen in vredesnaam op mijn weghelft terecht? Ondertussen was ik al uitgestapt om het afgebroken onderdeel in de berm te gooien, en toen zag ik waar het onheil vandaan kwam. In de rechter berm stond een witte Iveco Daily van – ik schat – een jaar of vijftien oud, met een Bulgaars kenteken. Al snel kwam de bestuurder van die auto hevig zwaaiend naar me toe gerend (let wel, dit gebeurt dus allemaal midden op een vierbaans autosnelweg). Zijn voorhoofd ernstig bezweet, zijn lijf gekleed in een T-shirt dat – laten we het netjes zeggen – al een decennium aan ervaring had. Zonder een woord te zeggen nam hij de nog nasmeulende achteras ter hand en sleurde het probleemstuk terug naar zijn wat sneu scheefhangende Oostblokbusje. Ik ben uiteindelijk maar doorgereden…

Maar al snel, terwijl ik met handen vol smeer mijn weg vervolgde, begon het te knagen. 'Die gasten zijn gewoon een gevaar voor onze verkeersveiligheid!' Ik bedoel, hoe belabberd moet de staat van onderhoud van zo'n busje wel niet zijn voordat nota bene de halve achteras eraf vliegt! In dit geval kon de bestuurder zijn auto nog netjes aan de kant zetten en waren er verder geen benadeelden, maar voor je het weet gaat het een keer flink mis. Nu zal ik de laatste zijn die 'dat soort mensen' per definitie weg wil hebben uit ons land, zo zit ik niet in elkaar, maar we kunnen ook niet ontkennen dat er qua verkeersveiligheid een bepaald gevaar uit spreekt. De staat van onderhoud van de vele auto's uit Polen, Bulgarije en meer van dat soort landen is over het algemeen niet zo APK-goedgekeurd als dat van het Hollandse wagenpark, en persoonlijk vind ik het rijgedrag van de Midden-Europese bestuurders vaak ook niet om over naar huis te schrijven. En nee, daarin sta ik niet alleen. Het zou te makkelijk om 'de Oostblokkers' als eenzijdige zondebok aan te wijzen voor dit soort gevaren onderweg, maar mijn A16-ervaring sterkt me toch in de gedachte dat ze zeker niet bijdragen aan een veiligere situatie op de weg. Ik pleit in ieder geval voor strengere controle of betere regels, want hier moet wat aan gebeuren!