Geluid. Waarom?

Onlangs weer eens de discussie gehad op de redactie over het belang van motorgeluid. Nou ja discussie, meer een uitwisseling van standpunten. Veel van mijn collega's zweren bij een lekkere motorsound en zien het zelfs als een absolute vereiste bij sportieve modellen. Geweend wordt bij het verliezen van de vijfcilinder in de Focus, de VR6 uit de Golf V R32 en de V10 in de M5. Voor mij weegt het allemaal wat minder zwaar. Let wel, ik geniet absoluut van een fijne dreun, huil of roffel en zie het absoluut als een pluspunt, maar de noodzaak ontbreekt een beetje. Bij onze laatste battle tussen eeuwige rivalen Lancer vs Impreza, bleek het weer gruwelijk gelijk op te gaan. De voorkeur van veel collega's ging echter naar de STI, 'want de Evo klinkt als een stofzuiger'. No argument there, die motor klinkt als een 1.2 TSI in een Polo. "Maar de Evo ligt strakker en stuurt beter", riep ik. "Mwah, geef ons maar een beetje passie in plaats van zo'n saai ding", hoorde ik terug. Gelijk of ongelijk bestaat in dit geval niet, het is een kwestie van smaak.

Uiteraard zijn daar altijd de exoten, waarvoor de algemene regel niet opgaat. Mijn stelling dat mooi geluid in alle gevallen niets meer is dan een bonus, liet ik vallen na mijn testrit in een Maserati GranCabrio, waarvan de V8 zo diep roffelt en hoest dat ik letterlijk kippenvel kreeg. "Geluid als basis, het kan inderdaad", dacht ik toen. Maar zoveel echte toppers zijn er niet. Bijna alle Ferrari's zijn top, Lamborghini's kijk je ook na en wat Lexus met de LFA doet is een audio-eerbetoon aan de Porsche Carrera GT. Het zijn de uitzonderingen die de regel bevestigen. Daaronder neemt de value snel af. Leuk hoor dreunende V8'en van AMG of Quattro GmbH, maar de Italianen hebben mijlen voorsprong. De Focus ST geen vijfcilinder meer? Ach, zolang hij net zo goed rijdt als een Megane RS kan ik er echt niet mee zitten. Dat een Fisker Karma of Tesla Roadster dus weinig (geen) spectaculair geluid maakt, vind ik daarom geen ramp. Dat ze goed rijden vind ik stukken belangrijker. Maar ik ben ruim in de minderheid op mijn werk. Toch vraag ik me af of het ons gaat om het geluid an sich, of omdat we weten waar dat geluid voor staat. Iedereen heeft toch wel eens gehad dat je een dreunende auto hoort aankomen en denkt: 'goh, is dat een AMG?' Waarna een Golf II met een Remus-uitlaat ter grote van een melkbus de hoek omkomt. Stationair klinken ze niet eens zoveel anders. Dan heeft het ineens wat treurigs. Dat is het verwerpelijke aan het idee om speakers aan elektrische auto's te hangen die motorgeluid nadoen.
Formule1 dan. Fans kunnen lang discussiëren of het nu de V10 of de V12 auto's waren die het lekkerst klonken. En het moet gezegd, als je een zo'n auto een keer live hebt gehoord besef je pas wat je al die jaren tv-kijkend gemist hebt. Maar dat is meteen het punt. Stel dat men op een gegeven moment inderdaad met viercilinders gaat rijden, hoeveel last hebben de miljoenen tv-kijkers daarvan? Tijdens de race hoor je op de bank het motorgeluid zelden tot nooit. Natuurlijk gun ik iedereen met autopassie het gelukzalige moment van een Aston bij het stoplicht of de Ferrari naast je op de snelweg als je een tunnel in rijdt. Ik draai zelf ook mijn raampje even open. Maar bij een Golf GTI of Focus ST? Waarom vinden we het geluid eigenlijk zo belangrijk? En zijn auto's als de Fisker Karma inderdaad kansloos qua passie omdat ze nooit een hoogtoerige V12 zullen hebben? Of houden we elkaar met zijn allen gewoon voor de gek?