Freude am Fahren

Wie Kamphues donuts heeft zien draaien met een Maserati Quattroporte zal me uitlachen. Toch is het waar: milieuvriendelijk vervoer heeft de serieuze aandacht van het PK-programmateam. Uiteraard is dat ook omdat we er als liefhebbers belang bij hebben. We wensen flora en fauna weliswaar het allerbeste toe, die Freude am Fahren mag er niet onder lijden.

Eindredacteur Ralph aan de telefoon: of ik 'die waterstof-BMW' wil uitproberen. Of ik dat wil. Ik zie die dingen al een eeuwigheid op beurzen staan, maar ermee rijden is een privilege van de happy few onder de autojournalisten. Ik hoor dat Balkenende, die onder werktijd wordt gereden in een BMW 760, inmiddels ook een proefrit in diens ozonvriendelijke broertje heeft gemaakt. Dat wordt dus rijden op stand. Kom hem wel even brengen, vraag ik Ralph, want ik zit met de kinderen.

Maandagmiddag rijdt productie-assistent Maarten voor met de Hydrogen 7. Duits kenteken, Clean Energy-stickers prominent op de flanken, verder op het oog een doodnormale 7-serie. Dik in het leer, lichtmetaal op vliegende schotel-formaat, pianolak op dashboard en deurpanelen. Alleen zit tussen achterbank en kofferbak - waar bijna niks van over is - een waterstoftank, die de Hydrogen een actieradius van rond de 200 brandschone H2-kilometers zou moeten geven. Daarna moet je weliswaar gewoon weer verder op benzine, het is toch weer een stapje in de richting van het groene paradijs. Als Femke Halsema dit eens kon zien: de eerste linkse BMW. Is-ie goed verzekerd?, vraag ik voor de zekerheid maar even. Jawel. En 't is verreweg het duurste voertuig dat PK ooit in bruikleen kreeg, weet Maarten. Tonnen en nog eens tonnen. Goed om te weten. Met een ietwat onbehaaglijk gevoel kruip ik achter het stuur. Een Seat opvouwen op Zolder is tot daar aan toe, een crash met de hemelblauwe waterstofbom zou de diplomatieke betrekkingen met het huis BMW ernstig kunnen schaden. Een vervelende bijkomstigheid is dat ik eigenlijk alleen wil weten of het ding nog als een echte BMW rijdt, en dat die doelstelling een stevige annex risicoverhogende rijstijl vergt. Bovendien rijdt Kamphues ook mee. Die gaat me vanaf de achterbank geheid zitten afzeiken over mijn stuurgedrag. Het laat zich raden wat er dan gebeurt. Ik krijg de zenuwen, ik rijd door rood of maak een voorrangsfout en boem; dat soort visioenen.

De zesliter V12, in die van Balkenende goed voor 440 pk, komt in de Hydrogen 7 niet verder dan 260 pk, waardoor hij met zijn 2360 kilo leeggewicht noodlottig afglijdt naar het prestatieniveau van een stevige middenklasser, al is een (begrensde) top van 230 km/ u niet iets om heel lang wakker van te liggen. De hoofdzaak is: je hebt niet het gevoel dat je ernstig tekort komt. De Hydrogen 7 rijdt als een volstrekt normale topklasser op BMW-niveau; onberispelijk. Doodstil is hij vanzelfsprekend ook.

Geen wonder dat de lijvige PK-chauffeur het wonderbaarlijke geheim van deze 7 na vijf minuten glad vergeten is en kalm sturend geniet van een perfect rijdende auto, terwijl de kale op de achterbank als een groot kind met de elektrische gordijntjes speelt.

Jammer dat je er in Nederland vrijwel nergens mee kunt tanken. Jammer van die bagageruimte. Jammer dat je met je Hydrogen niet in een parkeergarage mag. Maar ja, dit is wel een echte BMW. De BMW-rijder kan gerust zijn: die Freude am Fahren is gewaarborgd. Ga zo voort, BMW! Laat die milieujongens naar adem happen. Op naar de 300 pk, naar de eerste M5 Hydrogen. Red onze toekomst, make our days.