Feel the difference

Wat mag een auto kosten? Ik ken een man die dreigde te bezwijken voor een BMW 1-serie. Na een proefrit was hij voor de bijl. Op de BMW-site configureerde hij zijn droom-Een. Die moest met leer, schuifdak, navigatie, xenon en alle andere feest-goodies in het genre Luxe 2.0 53 mille opbrengen. Ai. Het is natuurlijk downsizen in stijl na een 7-serie, maar S. werd zijn dilemma's niet de baas. Begrijpelijk.
Toevallig heb ik deze week een Ford Focus Titanium te leen die technisch gesproken op het speelveld van de 1-serie opereert. Je schijnt dat niet te mogen zeggen omdat een Ford volgens bepaalde ongeschreven regels geen partij kan zijn voor een BMW, maar natuurlijk is een 118i heel goed vergelijkbaar met een Titanium EcoBoost 1.6 zoals hij voor mijn deur staat. Allebei vallen ze in het C-segment, beide zijn voorzien van een 1.6 turbo met bij BMW 170 en bij Ford 182 pk, beide zijn net groot genoeg voor een gezin van vier. Yep, van het essentiële verschil tussen achter- en voorwielaandrijving ben ik op de hoogte.
Mijn Frozen White importeurs-Focus zit zoals bijna alle testauto's barstensvol opties, met navenante consequenties voor de huishoudpot. Individual Pack, Techno Line Navigatie, Driver Assistant Pack, Techno Line Easy Driver Pack, Light Upgrade Pack, adaptieve cruise control, 18 inch lichtmetaal, Keyless Entry en elektrisch schuif/kanteldak drijven de basisprijs voor de vijfdeurs variant van dit model met bijna tien mille op tot bijna 38. Ik erken direct dat het niet mis is voor een Focus. Anderzijds heb je voor dat geld van Blind Spot Information System en bi-xenon tot Individual-leer, Lane Keeping Aid, Lane Departure Warning en Active City Stop nu wel alles waarvoor de Ford-rijder vroeger bij andere partijen en twee klassen hoger moest gaan shoppen. Vreemdgaan hoeft niet meer, en de 15000 extra voor een vergelijkbaar Eentje steekt hij in zijn zak. Als hij helemaal voor een dubbeltje op de eerste rang wil schrapt hij alle extra's en koopt hij voor 27,5 de al alleszins complete auto met dezelfde motor, een top van ruim 220 en een echte airco.
Is het in de autopikorde nog steeds zo baas boven baas dat hij zijn zuinigheid zou betreuren na een testrit met een 1? Nou, ik heb de ideale proefpersoon, de zwager voor wie Ford de slogan Feel the difference moet hebben bedacht, als uitdaging voor iedereen die nooit een Ford zou overwegen. Ik reik S. de sleutels aan voor een rondje vergelijkend warenonderzoek met de opdracht de auto's zo objectief mogelijk te vergelijken. Gezeur over design, beleving, emotie of het nivellerende effect van een Ford-logo is verboden. De conversatie onderweg houden we simpel.
- 182 paarden zei je? Ik voel het niet echt.
- 1500 kilo. Hij kan ze goed gebruiken. Traag is hij trouwens ook weer niet.
- Nee, gaat prima. En mooi stil.
- Hoe rijdt-ie?
- Verdomd goed.
Dat vond ik ook al. Allebei zijn we hogelijk verrast over de afwerking. De uitrusting is geen punt van discussie. Sturen doet hij eersteklas. Op het in de zon zichtbare raster van de voorruitverwarming na ('irritant') kan mijn overgevoelige testrijder geen minpunt vinden. Tijd voor conclusies. En, vraag ik, reed je voor die 15 mille minder 15 mille slechter? S. schudt ferm nee. "Maar je wilt er natuurlijk niet in gezien worden".
- Dat mocht je niet zeggen. Wel duur hè, zo'n 1?
- Ja. Maar de vraag is natuurlijk: hoe staat die Ford er over drie jaar bij?
- Die vraag mag je toch ook stellen over die BMW?
Dat is ook weer waar. Schoonzus P.: "Die 1 vond ik ook best plastiekerig".
Kortom, deze Focus is na een aantal Kia's en Skoda's de zoveelste bevestiging van mijn stelling dat de premium-mythologie op z'n eind loopt. Mijn intuïtie zegt me dat de onwrikbare gezagsverhoudingen in de auto-industrie de komende jaren fors zullen worden opgeschud. De bread and butter-fabrikanten rukken met goede waar en redelijke prijzen zo hard op dat Triple A-boys op hun tellen moeten passen, nu steeds meer klanten zich deels noodgedwongen zullen afvragen: wat mag een auto kosten?