Energielabels voor elektrische auto's alstublieft
Onlangs had ik drie elektrische auto's voor een vergelijkingstest. Met de geavanceerde apparatuur bij ons beneden in de redactiegarage hebben we van het trio uiterst nauwkeurig het elektriciteitsverbruik geregistreerd. Allereerst kwam daar uit naar voren dat de drie auto's bij normaal gebruik moeite hebben om de helft van de opgegeven actieradius te halen. Nu kun je tegen werpen dat dit soort auto's niet bedoeld is voor de snelweg en dat we dus alleen in de binnenstad hadden moeten rijden. Maar goed dat is nu even niet waar ik het hier over wil hebben.
Nee, het gaat mij om het verbruik per kilometer. Met de Mercedes-Benz A-klasse E-Cell scoorden we een gemiddelde van 29,1 kWh/100 km, met de Mini E maarliefst 34,2 kWh/100 km en met de Nissan Leaf 23,9 kWh/100 km. Voor menigeen nogal abstracte getallen die ik wat concreter wil maken door dit terug te rekenen naar grammen CO2 per kilometer. Er van uitgaande dat er bij het opwekken van een kWh aan elektriciteit 650 gram CO2 vrijkomt, betekent dit dat er voor iedere kilometer met de Mercedes-Benz ergens 189 gram CO2 uitgestoten wordt, voor de Mini 222 gram en voor de Leaf 155 gram. Da's niet niks. Maar goed. Dit zijn praktijkgetallen. Wanneer we naar de fabrieksopgave kijken (want dat doen we voor een Prius en een Golf Bluemotion ook als we gaan rekenen aan bpm- en bijtellingsgetallen) wordt de soep niet zo heet gegeten, maar is het nog steeds niet niks wat er vrij komt. Mercedes geeft een verbruik op van 14,1 kWh/100 km, Mini 12,0 kWh en Nissan 13,7 kWh. Dit zou voor de Mercedes betekenen dat er elke kilometer 92 gram CO2 vrijkomt, voor de Mini 78 gram en voor de Leaf 89 gram.
Ik gun iedereen belastingvrijstelling, ook mensen met een elektrische auto (want daar zie ik gerust kansen voor), maar misschien is het zinvol om ook EV's een uitstootequivalent en een energielabel te geven. Allereerst blijkt de ene duidelijk niet de andere te zijn. Daarnaast doen ze qua CO2-productie uiteindelijk niet of nauwelijks onder voor auto's met een verbrandingsmotor.
Cornelis Kit
Autojournalist
Cornelis Kit (1971) behaalde in 1996 z’n diploma aan de HTS Autotechniek na het met succes afronden van een afstudeerproject bij NedCar in Born. Na z’n studie kwam hij al snel in de journalistiek terecht. Sinds 1999 is hij full-time autojournalist. Naast de praktische inzetbaarheid van auto’s gaat z’n aandacht vooral uit naar nieuwe technologieën en in het bijzonder naar alternatieve aandrijving. Brandstofcellen, hybride aandrijflijnen, eind vorige eeuw reed hij al met prototypes en nog steeds volgt hij de ontwikkelingen kritisch, sinds 2004 voor de tijdschriften AutoWeek en GTO. Misschien tegenstrijdig, maar z’n warme belangstelling hebben ook klassieke auto’s (veel ‘moderne’ techniek stamt vaak al uit vervlogen tijden) en de autosport (met name de techniek om zoveel mogelijk prestaties uit een druppel brandstof te halen, in wezen hetzelfde wat gebeurt bij het zuiniger maken van auto’s).
