En er was licht

Dagrijverlichting. Een van de trendsetters was Audi, dat led ontdekte als een middel om een auto smoel te geven. Dat was even leuk, maar de tijd staat niet stil. Ik zag het aan een oudere A6 met van die onderstreepte koplampen. In den beginne vond je het een tof, modern gezicht. Nu lijkt die ketting van ouderwetse led-dioden miserabel gemonteerde aftermarket, verknipte kerstversiering.

Anderzijds kon je die vrij nuchtere A6-streep enige architectonische logica niet ontzeggen. Later werden de led-accenten ornamenten, herkenbare vormen met een eigen grafiek voor elke Audi, voor en achter. Die praalzucht mocht niet onbeantwoord blijven. In luttele jaren bouwden lichtdesigners van Stuttgart tot Korea een compleet repertoire op van priemende driehoekjes, winkelhaken, streepjes en lijnen, kronkels en leeuwenklauwen, godenhamers en, bij Land Rover, geheimzinnige symbolen zonder enige functionele noodzaak. Licht werd een epidemische amusementsindustrie, de laatste braakliggende plek waar de ontwerper zich kon uitleven. En die fabrikanten maar roepen dat ze hun zicht- en herkenbaarheid wilden bevorderen. Kom op, het zat er puur voor de show.

Lichtarchitectuur is een modeverschijnsel met één vervelende bijkomstigheid; het veroudert als een dolle – zie Audi. Na een paar jaar scoren is de sleets geworden aandachttrekkerij niet meer om aan te zien.

Audi heeft er lering uit getrokken. De lijnen op nieuwe modellen zijn weer industrieel rechtlijnig en in zoverre tijdlozer dan de gekunstelde krommingen van een vorig innovatietijdperk. Maar de Seat Leon en Ateca rijden nog steeds met zo'n obsceen geknikte driehoek rond die me elke keer een beetje bitter stemt als ik hem in mijn achteruitkijkspiegel op zie duiken. Ik dicht hem geen lang leven toe. De volgende facelift wordt de nekslag voor zijn uitstraling. Op de nieuwe Ibiza is het knikje er al uit, dat is een voorteken.

Ik kan het niet helpen, maar ik vind het zo lelijk. Als klant heb je geen keus, die lichtpeepshow staat altijd aan. Je staat permanent te kijk in een auto die jou zo nodig op de kaart wil zetten. Het is als een oog waar iemand een smiley op getekend heeft. En morgen zeggen we: das war einmal. Pathetisch.