Een ware kniekunstenaar

De A4. Een uurtje of kwart voor zeven 's ochtends. De spits komt al 'lekker' op stoom en ik probeer langzaam écht wakker te worden. Vlak voorbij Leiden valt m'n oog op een slingerend Aygootje. 'Ah, een beller'. En ja hoor, terwijl ik voorbij tuf ontfermt de bestuurster zich met de grootst mogelijke aandacht over haar mobieltje. Met beide handen, dus waarschijnlijk was het typische Aygo-popje (u kent ze wel; blond, jong, ambitieus en duidelijk tot in de puntjes verzorgd) bezig om haar lief per sms te vertellen 'hoe fijn het vannacht wel niet was...' Of zoiets. Maar goed, ik dwaal af. Haar aanpak van 'handsfree' – dus sturen zonder handjes – deed me denken aan vroeger. Want hoe hield deze jonge deerne haar wagentje op de weg?
Toen ik nog met mijn ouders op vakantie ging, was mijn vader een absolute kniekunstenaar. Eigenlijk ook buiten de vakanties, maar tijdens de lange ritten heb ik me vaak verwonderd over de uiterst bekwame manier waarmee hij met z'n knieën stuurde. U moet weten, mijn vader rookte flink en wilde dus om de zoveel tijd een 'sjekkie prakken'. Zet je dan de auto-met-caravan aan de kant en rook je daar even een peuk, of ga je door met kilometervreten? Mijn vader deed het laatste. Menig maal zwierf de geur van tabak door de auto, terwijl vaderlief de vakantiecombinatie op de weg hield met niets anders dan z'n knieën. En het ging – voor zover ik weet – altijd goed!
Nu moet ik zeggen dat ik mezelf ook geregeld betrap op deze eigenaardigheid. Ik rook niet, maar als ik een broodje eet of even een cd'tje wissel; kortstondig de knie aan het stuur en zo snel mogelijk weer de handjes aan het roer. Echt verantwoord is natuurlijk anders, maar ik heb nu eenmaal de luxe van lange stelten dus het is verleidelijk eenvoudig. Hoe zit dat bij u? Zit u vaak andere dingen te doen dan sturen? Brood eten, snoepen, neuspeuteren, complete drumsolo's af te werken, de krant lezen, vogelspotten, roken? Of houdt u braaf de tengeltjes aan het stuur? Eerlijk zijn!