Een lange sterfscène

We hebben een wereld gecreëerd waarin het uitzonderlijke te gewoon is geworden. Waarom zou je in Genève met je supercar gaan staan als er twee stands verder eentje staat met 200 pk meer? Of, door de ogen van de klant bezien: wat is de aantrekkingskracht van een sportwagen voor de doodgewone zakenrijder met een 300 pk plugin hybride van Opel onder zijn kont? Wat zou je dwepen met een AMG als jouw Model 3 net zo hard trekt? Die Chiron op de Bugatti-stand? Leuk, maar je zult er toch nooit in rijden. Het is een abstractie. Waarom zou je hem nog live willen zien, als je er via het schitterende beeldscherm van je i-Pad 360 graden virtuele rondjes om kunt lopen?

Een autoshow moet een droompaleis zijn. Dat zal het nooit meer worden. Snelheid en design zijn te gedemocratiseerd en we zijn veel te rijk. De permanente Range Rover- en Porsche-stands van vandaag zijn de PC Hooft en de Larense Brink. De autoshow had zin toen stijl- en scheurspektakel nog bijzonder was, dus toen we zelf niks hadden. Ik probeer me voor te stellen hoe het moet zijn geweest om in 1948 op de British Motor Show in Earl’s Court de eerste Jaguar XK 120 te zien, in de context van die schrale tijd al helemaal een droom op wielen. Of toen in het Parijs van 1955 de DS werd onthuld, een Star Trek-scène in een land vol Renaultjes, Eenden en Traction-Avants. Toen het bijzondere nog spectaculair was, toen je ogen te kort kwam om het ondenkbare te zien.

Ten slotte: er gaat niets boven fysiek contact. Hier logeerde afgelopen maand een knalgele Jaguar F-Type SVR met 575 pk. Het gekke is: In Frankfurt was ik er voorbijgelopen. Been there, done that. Twee keer de V6-versies gereden, twee keer vet genoten - next. Toen iemand vroeg wat me in de hedendaagse autocultuur het meest stoorde zei ik: het geouwehoer over design, vooral als het spraakmakend wordt genoemd. De SVR, zo fraai als hij is, is een case in point. Die is om mee te rijden, niet om naar te kijken. Wie hem alleen maar ziet, ziet niets. Nu mocht ik zelf weer eens de startknop indrukken, zelf het gaspedaal intrappen. Kreeg dat verdomde ding me toch weer in de greep. Genoten als een kind. O man, Terminator in Drenthe. Wat een verrukkelijke tyfusherrie van die waanzinnig zinloze V8! De hele buurt gewekt, alle GTI’s getraumatiseerd, geen bocht overgeslagen. Ik stapte als vijftiger in en als twintiger uit. Er gaat niets boven live. Nog tien jaar wachten, dan kunnen we er na betaling van een schappelijk bedrag op leeglopen. Dan zijn er toch geen beurzen meer. En zijn de Tesla’s nog steeds sneller, kreun.