Een 5-serie met 14 procent bijtelling!

14 februari 2008 om 08:53

De autokoper begrijpt nog steeds niets van de belastingmaatregelen rond de energielabels. Zo sprak ik laatst een vriend, BMW-verkoper, die wel twee keer per dag mensen in de showroom teleur moet stellen. Ze hadden zich al helemaal verlekkerd op een 520i met A-label, of een van de andere Beemers met zo'n zuinig predikaat, en rekenden zich met slechts 14 procent bijtelling rijk. Jammer, maar helaas, die regel heeft niets met een A-label te maken! Daarom vertellen we nog maar eens hoe het zit: 14 procent bijtelling op een auto van de zaak geldt alleen voor benzinemodellen die minder dan 110 gram CO2 per kilometer uitstoten, en voor diesels ligt de grens op 95 gram per kilometer. Het was ook bijna te mooi voor woorden: een dikke 3- of 5-serie met A-label van de zaak en slechts 14 procent bijtelling betalen. Hoe het komt dat BMW zo veel groene labels heeft? Da's een ander verhaal, wat vooral te maken heeft met de vreemde manier waarop de energielabels in Nederland berekend worden en waarbij de overheid bij het vaststellen van de zuinigheid van een model onder meer kijkt naar oppervlakte en het aantal zitplaatsen van de auto. Al zijn veel BMW's relatief zuinig dankzij het EfficiëntDynamicsprogramma waarvan onder meer stop-/starttechniek deel uitmaakt.

Maar even terug naar de ervaringen van mijn BMW's verkopende vriend. Wanneer hij moet uitleggen hoe het daadwerkelijk zit, en dan uitlegt dat de 14 procentbijtelling alleen geldt voor auto's als de Prius, Civic Hybrid, Daihatsu Cuore of een van de PSA-Toyota-drieling, dan komt dat hard aan. Maar de potentiële klant is binnen! Als gehaaide verkoper met vlotte babbel weet hij ze toch wel te overtuigen en staat bij het verlaten van de showroom, ondanks het mislopen van de lage bijtelling, alsnog een handtekening onder het koopcontract van een groen gelabelde Beemer. Al het BMW-tromgeroffel over de vele groene labels voor hun modelgamma blijkt niet voor niets geweest te zijn.

Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.

23 Bekijk reacties