Menu
Twee dagen nog, dan zit het erop. Dan ben ik niet van AutoWeek meer. Na bijna 22 jaar en vele tripjes, introducties, reportages en veel onderweg zijn. Aftellen dus en terugkijken op een fijn stukje werken.
DE ALLER- ALLER- ALLERMOOISTE
Ik wist dat die vraag zou komen. Wat is nou de mooiste geweest na al die jaren? Moeilijk, moeilijk want… het verandert ook wel eens. Soms krijg je enorm zin in een bepaalde auto. Dan ga je er een test omheen verzinnen omdat je hem zo graag wil rijden. En als je hem dan eenmaal een weekje hebt gereden, dan ben je er eigenlijk weer klaar mee. De begeerte bevredigd, op naar de volgende.
Evengoed ontkom ik er niet aan een paar auto's te noemen.
Een 911 is altijd lekker.
De Audi 80 Avant 2.6 E quattro handbak was heerlijk.
De Renault Clio Williams was lachen.
De 4WD Carlos Sainz Celica was een maatpak.
Of die maffe CRX V-TEC die ik trots thuis ging laten zien. Wat een heerlijk speeltje.
Maar wat dacht je van een Maserati MC 12, een 430 Spider, de NSX. Het is allemaal erg gaaf.
Toch is het bij mij niet: hoe groter, sneller, duurder, hoe beter. Ik kan ook genieten van een no-nonsense recht-toe-recht-aan geval, die van bumper tot bumper klopt, degelijk en betrouwbaar is , zich prettig laat bedienen.
Ik heb ooit de Corolla hatchback 1.6 16-klepper tot mijn favoriete occasion uitgeroepen. Ook de Liftback van de generatie '88-'92 vond ik gaaf. Pretentieloos, hoogste kwaliteit, goeie prestaties, een wereldauto.
Luc Vranken
Morgen: bij AutoWeek werken
