Dilemmaatje V50

Mensen komen vaak naar mij met de vraag: "Ik wil een nieuwe auto. Welke moet ik hebben?" Geen probleem, want ik vind het heerlijk om – gewapend met de eisen van de vraagsteller – uitgebreid op zoek te gaan naar geschikte kandidaten. Vroeger heb ik met grote regelmaat folders doorgeworsteld op zoek naar een leuke auto en uitvoering, en advertenties voor tweedehandsjes. Met internet is de zoektocht tegenwoordig natuurlijk nog makkelijker dan ooit; het blijft een leuk tijdverdrijf. En toen was daar mijn bloedeigen moeder. Zij rijdt op dit moment een Volvo V70 2.5 uit 1997 – de 850 facelift dus – met net iets meer dan twee ton op de klok. Zilvergrijs met wieldopjes, op zich niets bijzonders maar het is wel een fijne wagen. Vlot is-ie niet, maar er is erg weinig mis mee als ik eerlijk ben. Maar in ouderlijk huize Tameling is besloten dat de oude trouwe Zweedse lobbes het veld moet ruimen. "Hij is zo groot en log", zegt m'n moeder – zelf een compact dametje – klagend, "ik ben constant bang dat ik hem ergens tegenaan parkeer." Dat valt wel mee, want rijden kan ze, maar het feit dat ze iedere keer flinke bedragen moet aftikken om de tank te vullen begint haar ook tegen te staan. Ik kan het begrijpen, maar aan de andere kant pink ik heus een traantje weg als de V70 aan de kant is gezet. Niet zo sentimenteel doen, Roland, het is tijd voor wat nieuws. Wat zijn de eisen? Ten eerste; het moet een stationcar zijn. Hoge instap niet noodzakelijk, maar er moet in ieder geval genoeg bagageruimte over blijven om twee boxertjes te vervoeren. Het liefst dus ook met een lage tildrempel, want de honden worden oud en moeten eenvoudig aan boord kunnen stappen. Ja, dat soort zaken weegt ook mee... En ook niet onbelangrijk; er zijn twee kleinkids onderweg. Verder is een automaat een must, net als cruise control, want 'dat rijdt zo lekker'. Hij mag niet teveel gelopen hebben, goed onderhouden zijn, schadevrij, comfortabel, veilig en ook nog enigszins economisch. Budget? Laten we zeggen 17.000 euro. Zelf opperde mijn vader, mede door de uitstekende relatie met de huidige Volvo-dealer, om een V50 aan te schaffen. Mooie keus denk ik, al zit je wel meteen aan vijfpitters vast als je een automaat wilt. Lekker, al is 't niet echt voordelig in gebruik. Is deze een idee? Met rood leer... Tijdens m'n zoektocht valt er een hoop af: Chevy Nubira 1.8? Nee. Citroën C5 Break? Te groot. Jaguar X Type Estate? Bah. 206 SW? Hmm, viertraps... Er is ook veel moois te koop voor dit geld. BMW 3-serie, Alfa 156, Skoda Octavia Combi, een dikke Focus Wagon. De keuzes gaan maar door. Vandaag opperde iemand hier op de redactie de gefacelifte Skoda Roomster. Ik vind 'm op een vissenkom lijken, maar rationeel is 't een goed idee: riant de ruimte, vlot compact TSI'tje erin en zo'n fijne DSG. Bovendien is-ie geiniger dan die truttige Combi, en die paar duizendjes extra kunnen er ook wel vanaf. Die moet je hebben, mam! Maar ik kan mijn moeder toch niet met droge ogen in een Skoda Roomster praten? Wat jullie?