De verschraling

20 december 2009 om 08:45

Het ziet er nu toch echt naar uit dat Saab gaat verdwijnen. Daar kun je rouwig om zijn. Maar laten we eerlijk wezen: het merk had al enige jaren geen toegevoegde waarde meer, al zag de nieuwe 9-5 er zeer appetijtelijk uit.

Ik ben treurig om het verdwijnen van het merk omdat de verschraling in autoland ermee een feit is. Als eigenzinnige autobouwer, die 100.000 stuks per jaar bouwt, is in deze wereld geen plek meer voor jou. Let maar op. Het bestaan van Lancia hangt ook al een hele tijd aan een zijden draad en geen merk is zo gemakkelijk te saneren als Seat. De modellen op de productielijnen in de enige fabriek in Martorell hoeven alleen maar te worden ingeruild door andere VW-producten. In 2011 luidt de Audi Q3 het begin van het einde in voor Seat.

Over enige tijd ziet de autocatalogus er net zo uit als een winkelstraat in een gemiddelde Nederlandse stad. Overal zie je een Albert Heijn, Blokker en een C&A waar je overal de zelfde spullen kunt kopen. Wil je iets anders, dan kom je bij de duurdere merken uit. Brrr... De verschraling.

Intussen hoop ik dat er ergens nog een ontsnappingsmogelijkheid is voor Saab – maar ik vrees het ergste. Ik wens de medewerkers van het merk sterkte met wat hen boven het hoofd hangt en tegen Saab-bezitters zou ik willen zeggen: koester je auto. Ze kunnen niet worden gemist.

Al van jongs af aan ben ik autogek en verslind ik autoblaadjes. Ik wist dus ook al vroeg wat ik wilde worden: het werken bij een titel als AutoWeek lag voor de hand. Mijn eerste klus bij AutoWeek was het bemensen van de nieuwsdesk. Saillant detail: het allereerste bericht dat ik ooit schreef, was de aankondiging van de prijzen van de CityRover – een auto die achteraf nooit is gekomen. Toch was het helemaal in mijn straatje want ik heb een voorkeur voor auto’s die buiten het normale vallen en een bijzonder verhaal hebben. Sinds enige jaren ben ik occasionredacteur en werp ik mijn op als Beschermheer van de Roestplek. Moderne auto’s vind ik weldegelijk interessant maar een auto die al een tijdje ‘geleefd’ heeft, zegt me een stuk meer. Mijn eerste auto was een Citroën ID19B uit 1969. De nieuwste auto die ik ooit kocht, is uit 2002 en de kans is maar heel klein dat ik ooit een auto van later datum aanschaf.

80 Bekijk reacties