De 'tolerante' Nederlander is een illusie

Al tijdenlang slaan wij Nederlanders onszelf op de borst dat we zo'n tolerant volk zijn. Ik heb daar altijd al zo m'n twijfels bij gehad en vanochtend had ik het definitieve bewijs. Wat was er aan de hand? Ik zat op de middenbaan van een zoals altijd bomvolle A2 toen er achter me een auto met zwaailicht aankwam, ook op de middelste van de drie rijstroken. Rechts was geen ruimte, maar gelukkig zag ik dat er een gat was gevallen op de linkerrijstrook. Ik dacht: hopla, snel de Renault ertussen, dan kan de hulpdienst er tenminste langs.
Dat kon ik dus mooi vergeten. Toen de persoon achter dat gat op de linkerbaan zag dat ik dat gat wilde opvullen, gaf hij snel extra gas, zodat ik er niet meer tussen kon. Gefrustreerd probeerde ik het even verderop, met weer eenzelfde actie van een of andere egoïstische ### tot gevolg. Al die tijd zat de auto met zwaailicht achter me en kon er niet langs. Het is toch absurd dat Nederlandse automobilisten met hun territoriumdrang zelfs hulpdiensten het werk onmogelijk maken?
Ook als je ergens onbekend bent en op de verkeerde strook blijkt te rijden, gaan Nederlandse automobilisten van het slechtste in de mens uit. Als je alsnog vanaf de uitvoegstrook terug op de hoofdweg wilt, denken ze meteen dat je de boel besodemietert en gooien ze resoluut het gat dicht waar je zo mooi tussen kon zonder iemand te hinderen. Zelfs Michael Schumacher kan nog wat van dit defensieve rijgedrag leren.
Dat het ook anders kan, merkte ik twee jaar geleden bij een vakantie in Berlijn. Ik stond op een baan waarbij ik helemaal in het verkeerde gedeelte van de stad zou komen, maar toen ik richting aangaf richting de juiste baan gaf het overige verkeer me alle ruimte om de verder zo prettige rit voorspoedig te vervolgen. We kunnen beter eens stoppen met onze zelfverheerlijking en eens goed in de spiegel kijken als Nederlanders. Tolerant? Laat me niet lachen!