De Prius-stijl

Na twee weken Prius, Wagon en Plugin, weet je dat er twee soorten Prius-rijders zijn: de pragmatici en de gelovigen. De pragmaticus komt uit een Passat, Astra of Mondeo. Het hybride-concept doet hem niks, al is hij niet ongevoelig voor fiscale voordelen en een fijn verbruik, maar hij wil er niet voor bloeden. In die Prius rijdt hij niet veel anders dan hij vroeger Ford of Opel reed. Je ziet hem rustig met 150 over de linkerbaan schieten. Een op zestien, gedekt door zijn tankpas. Had hij met zijn TDI ook makkelijk gehaald, maar Goede Bedoelingen willen gezien worden.
De gelovigen daarentegen pik je er zo uit. Die rijden Prius Style, een stijl van voortbewegen die niet bestond voor de hybride kwam. Ze willen winnen. Niet van de Passats. Niet van de pragmatici. Van de Shell. Voor Een Beter Milieu. En de portemonnee natuurlijk, maar daar kom je net wat minder makkelijk voor uit. Milieu, een gouden alibi.
Van die hardliners gaan we last krijgen. Ze zijn traag. Hun devies: zo langzaam mogelijk. Ze zijn het ergst op parkeerterreinen langs de snelweg. Je ziet ze daar na een pauzekoffie tergend sloom elektrisch uitparkeren en zo duf mogelijk naar de snelweg glijden om het ding zo lang mogelijk in de elektromodus te laten hangen. Scheelt weer een theelepel loodvrij en alle kleine beetjes helpen. Planken is een absoluut taboe. Op opritten geven ze uit angst voor CVT-geloei vervolgens nauwelijks gas - dat klinkt naar zuipen. Daarna gaat zo spoedig mogelijk de cruise control op 105. En maar sparen. Een op vierentwintig!, zeggen de Prius-papa's thuis glimmend van trots boven de boerenkool.
Van harte, mannen. Maar daar rijd ik dus achter, met mijn uitgebluste S-klasse. Wat zou ik graag passeren. Maar links naderen de Prius-pragmatici met 150 en een S280 blijft een S280, de Captain Slow onder de zuiplappen. De Prius is de stopverf van de highway.
Dat wordt nog veel erger. Met de Prius Plugin, zijn volgende, kan de idealist tot 80, 90 kilometer per uur emissievrij over de provinciale weg. Dat gaat hij ook op de snelweg doen. Met voldoende stroom aan boord houden de trouwste spaarders dat zo twintig kilometer vol, tussen twee vrachtwagens. Waarom niet? Van de wet mag het. Je ziet ze nu al met gelukzalige koppen achter Actrossen kleven, lekker uit de wind. Let op mijn woorden: Ze gaan het hele land tot staan brengen.
Maar hun kinderen zullen wraak nemen, die zekerheid heb je; actie is reactie. Over een jaar of tien vliegen op de A1 de waterstof-BMW's je om de oren. Eindelijk tempo.