De magie van de politie-Porsche
Ik zie ze nog rijden. Als mannetje van een jaar of tien keek ik vol ontzag naar de mannen met hun oranje pothelmpjes in zo'n machtige witte 911 Targa. Heersend over de snelwegen, streng kijkend naar alles en iedereen die ze inhaalden. Dat wilde ik ook. Een baan als agent bij het Porsche-team. In de jaren negentig hielden ze op te bestaan, en mijn interesse in een toekomst als diender was toen al lang weggeëbd.
Anderhalve week geleden kwam het er toch nog van. Een 964 Targa uit 1992, compleet met rijkspolitiebestickering en het nummer er nog op, stond voor me klaar. Twee dagen lang reed ik 'm voor de deelname aan de DomDomDom Rally. Alleen de zwaailamp is eraf gehaald, verder is hij nog zoals hij twintig jaar geleden rondreed. Met speciale ontheffing mag dat.
De auto maakt nog steeds indruk. Zoals een pasgeboren zebraatje instinctief weet dat een katachtige die opdoemt uit het struikgewas gevaar betekent, zo doet de weggebruiker van 35 jaar of ouder meteen rustig aan als er een oranje-witte 911 in de binnenspiegel opdoemt. Het bewijs kwam al toen we nog maar net gestart waren bij de Dom van Utrecht. Toen ik met de 911 met ruim 2,5 ton op de klok de Lekdijk op reed en goed gas gaf, zag ik de Aston Martin DB7 Volante voor me zichtbaar rustiger aandoen. Later vertelde de bestuurder, eveneens deelnemer aan de toerrally, dat hij serieus dacht dat de Hermandad 'm op de hielen zat. Machtig, dus zo voelde het om agent te zijn in een politie-Porsche. Zelfs bestuurders van exoten namen je serieus! En nog steeds dus.
Bekijk de videoreportage van de DomDomDom Rally - met de Porsche dus - HIER.
Stephan Vermeulen
Coördinator Tests
Na 20 jaar bij AutoWeek zo’n beetje alles wel gedaan en meegemaakt. Sinds 2012 chef redactie maar streeft er nog altijd naar om tien procent van zijn werk te laten bestaan uit bezigheden met auto’s zelf. Da’s tenslotte toch de reden dat -ie dit werk is gaan doen. Passie voor auto’s van kleins af aan, spelde op zijn twaalfde testjaarboeken, kocht de eerste AutoWeek een paar dagen voor zijn dertiende verjaardag van zijn zakgeld. Jawel, dat ene nummer dat in januari 1990 voor een gulden in de winkel lag. De oorzaak van dat velen nog denken dat AutoWeek de eerste jaren altijd een gulden kostte, maar op de tweede stond toch echt een prijs van Hfl. 1,95! Dat hij twaalf jaar later zelf in dienst zou treden bij het autoblad had hij nooit gedacht. Na de middelbare school bracht de opleiding HEAO-economisch linguistisch, zeg maar een soort CE met extra aandacht voor vreemde talen, hem bij de BMW-importeur, en later die van Opel. Een carrière in de autobranche was het beoogde pad, maar het liep anders. Eind 1999 zocht een journalistiek bureau een autoredacteur, en zo kwam hij terecht in de autojournalistiek. Iets meer dan twee jaar later was daar de overstap naar AutoWeek. Tests, nieuws, bijdrages aan de occasionrubriek en een jaar later ook in bezit van een racelicentie. Twintig jaar bij een werkgever, het is iets dat niet meer van deze tijd lijkt maar sowieso is het werk door de jaren heen zo vaak veranderd dat je bijna geen jaar hetzelfde doet qua werk. En de veranderingen in autoland gaan momenteel sneller dan ooit, dus ook dat maakt de werkzaamheden anders. Sinds 2021 naast chef redactie ook coordinator online.
