De grote flauwte

Nederland versloomt. De fiscus en de crisis kregen als door een wonder voor elkaar wat Spee met zijn onhebbelijke graaizucht niet gedaan kreeg: een massale overstap op groene zuinigerds en het verworven inzicht dat je in de tuftufstand nog voordeliger van A naar B komt leiden tot massale zelfbeheersing op de Nederlandse wegen.

Toen ik afgelopen week in zo'n uit nood geboren Zweedse eco-dikzak met de puberdiesel van zijn kleine broers mijn actieradius probeerde op te rekken tot ver boven de 1000 kilometer – wat boven verwachting goed gelukt is, later meer – ontdekte ik dat met mij half Nederland het groen & beurs ontlastende onthaasten heeft ontdekt. Als je met de cruise control constant op 108 een van de snellere verkeersdeelnemers bent is er toch echt iets aan de hand, mogen we stellen.

De spaarwoede leidt tot ongekende taferelen op de snelweg. Ik zag een XC90 die met verbazingwekkende hardnekkigheid achter een oplegger bleef hangen in, vermoedelijk, een poging zijn gemiddelde consumptie van 1 op 6 naar 1 op 7 op te krikken. Ik zag 3-series met hippe AEX-pakken achter hun met racy leer beklede stuurtjes treintje rijden op de middenbaan. Wat wordt dat dikke lichtmetaal lachwekkend als het voortrolt met de wilde frisheid van een boemeltrein. Helemaal als je bedenkt wat al die jongens aan pk's onder de kap hebben is het waanzinnig om te zien hoe ze die brute kracht in keurig Nederland vergooien aan de boekhoudkunde van Zeeuws Meisje.

De wereld zou te klein zijn als het kabinet het maximumvermogen voor personenwagens zou terugschroeven naar tachtig, maar voor de Nederlandse automobilist zou het niets uitmaken. Hij ligt in coma aan zijn cruise-infuus en lijkt tevreden. Holland is niet meer vooruit te branden. Geen cent teveel hoor!