De enige echte

25 september 2006 om 13:42

Afgelopen week was ik bij de persintroductie van de nieuwe Range Rover diesel. Nou moet je net mij daar heen sturen, want ik heb helemaal niets met SUV's. En dat heeft niks te maken met het Groenlinkse gejammer; ik vind die wannabe-terreinwagens gewoon geen gezicht, en het rijdt ook nog eens als een ingezeepte baksteen. Ken je die speeltoestellen voor kinderen, zo'n houten opzitbeest op een grote veer? Dat gevoel.

Toch maak ik voor Land Rover een uitzondering. Niet alleen omdat zo'n auto mij door heel Bolivia heeft gebracht, en niet alleen omdat het gewoon het origineel is, maar het hele gevoel er omheen. Zie ik een Land Rover, dan denk ik aan de Schotse hooglanden en een landlord met jachtgeweer. Bij een X5 of een ML denk ik vooral aan zo'n gefacelift takkewijf met een rij van die verwende Gooise koters achterin, dat soort wat nog nooit wat heeft gepresteerd maar zich toch al verheven voelt boven het gepeupel.

Ik weet het, Land Rover ontkomt evenmin aan dat publiek. Maar het hoort er gewoon niet bij. En dat zien ze soms gelukkig zelf ook in. En ik weet het: een Range Rover rijdt niet beter dan een X5. Sterker, puur rationeel moet je de BMW kiezen. Maar een Range Rover smoelt en heeft klasse. Al 36 jaar lang.

Studeerde Frans en automobiel management, maar wilde eigenlijk altijd schrijven, niet noodzakelijkerwijs over auto's. Werd entertainer op diverse Franse campings, toetsenist bij een hardrockband, product manager tuinbouwmachines in Duitsland, bestelwagenverkoper, bedrijfsadviseur en in 2000 eindelijk journalist. Leerde het vak in de praktijk bij vakblad Automotive en stapte in 2005 over naar AutoWeek. Sluit zich in zijn vrije tijd graag op in zijn eigen muziekstudio, verzamelt instrumenten, verslindt boeken, fotografeert en heeft een fascinatie voor geschiedenis, met name de 19e eeuw. Is gek op dieren, vooral katten, de zee en woeste, onherbergzame landschappen. In de garage staat een Mazda MX-5 tweede generatie.

11 Bekijk reacties